69.สายลมหนาวที่เกาหลี

เดินดูๆ ไม่รู้จะซื้ออะไร เพื่อนชวนออกไปเดินเล่นข้างนอก อีกฝั่งถนนเป็นต้นคลองชองเคชอน ชวนกันข้ามไปดู แต่ดันปวดห้องน้ำสะก่อนจึงต้องเดินกลับมาที่ Duty Fee พอเดินกลับไป เพื่อนหายไปหมดแล้ว อดไปถ่ายรูป ไม่เป็นไร เก็บบรรยากาศแถวๆ นี้หล่ะ...

​

 

มองซ้ายมองขวา เห็นเขาตั้งวงดนตรีอยู่หน้าตึกสูงอีกแห่ง มองขึ้นไปเป็นมีป้ายบอกว่าเป็นโบสถ์ มีการร้องเพลงเทศกาลคริสมาส Jingle Bell, Silent Night ฯลฯ เพราะดี...

​

 

แต่ยืนนานๆ แล้วหนาว ตรงมุมถนนมีสถานีตำรวจมีตัว Mascot ดูแล้วรู้สึกเป็นมิตร สักพักเห็นรถโค้ชมาจอดคอย เดินขึ้นรถไปหลบหนาวดีกว่า...

​

 

สมาชิกครบก็ไปทานอาหารกลางวัน มื้อนี้เป็นอาหารไทยทานได้เยอะเป็นพิเศษ...

​

 

ทานเสร็จมายืนคอยรวมพลอยู่ริมถนนบริเวณนี้เป็นสี่แยกไฟแดง มีอยู่ช่วงนึงไฟแดงพอดี มีรถ Ambulance เปิดสัญญาณขอทางมาเจอไฟแดง มองดูอยู่ว่ารถฉุกเฉินจะทำยังไง ปรากฏว่ารถเบรกและหยุดตามสัญญาณไฟ จนไฟเขียวถึงจะไปต่อ ไม่เหมือนบ้านเรา ฝ่าไปเลย คิดๆๆๆ แล้วอย่างไหนดีกว่ากัน จะฝ่าไปเลยหรือจะหยุดตามสัญญาณไฟ คิดได้หลายมุมหลายแง่...เป็นคำถามที่ตอบยากว่าอย่างไหนดีกว่ากัน....

​

 

รถขายของ มีป้ายภาษาไทยด้วย
​

คนครบแล้วคณะของเราก็จะมุ่งสู่สนามบินนานาชาติอินชอน วันนี้เพิ่งสังเกตว่าผู้ช่วยไกด์ที่ชื่อจุงหายไปไหนตั้งแต่เมื่อเช้า วันนี้เพิ่งจะเห็นหน้าตอนเที่ยงๆ จุงมีหน้าที่อำนวยความสะดวกต่างๆ รวมถึงเป็นช่างภาพประจำกรุ๊ป ใน ๔ – ๕ วันที่ผ่านมา จุงจะถ่ายรูปของแต่ละคนไว้(จุงใช้กล้อง canon 5D markII เลนส์ 24 - 105 L fเท่าไหร่ไม่รู้) เพื่อนำมาล้างภาพและจำหน่ายเป็นที่ระลึก ทุกคนถูก จุง ถ่ายรูปกันถ้วนหน้า ระหว่างนี้ไกด์โฮ่งก็บอกว่า จุง เป็น ผู้ช่วยไกด์แต่ไม่ได้รับค่าจ้างจากบริษัท เขาจะอยู่ได้ก็ตรงถ่ายรูปนี่แหล่ะ ขอให้ช่วยอุดหนุนจุงด้วย ไม่งั้นเย็นนี้ จุง คงผูกคอตายแน่ๆ...เจออย่างนี้ก็อุดหนุนกันหน่อย บางคนก็ซื้อ บางคนก็ไม่ซื้อ...สร้อยฟ้าฯ ถูกถ่ายไปกี่รูปไม่รู้ แต่อัดรูปออกมามี ๒๒ ใบคิดเป็นเงินไทยใบละร้อยกว่าบาทรวมเป็นสองพันกว่าบาท งั้นขอเลือกเฉพาะรูปที่ชอบนะ เลือกไปเลือกมาเหลือ ๑๓ ใบ จ่ายไป ๑,๕๐๐ กว่าบาทเงินไทย....

​

 

ก่อนที่จะถึงมีประเพณีอีกอย่างเป็นที่สุดท้ายคือการละลายเงินวอน ซื้อของฝาก ตรงนี้ซื้อขนมหมดไปเกือบ ๗๐,๐๐๐ วอน พกไป ๕๐๐,๐๐๐ วอน เหลือกลับเมืองไทย ๙,๐๐๐ วอน โดนเพื่อนว่ามาอีก ใช้ตังก์ยังไงใช้ไม่หมด ก็เลขศูนย์หลังแบงค์มันเยอะดูราคาป้ายแล้วตาลาย...

ที่ร้านนี้ใครซื้อของเกิน ๕๐,๐๐๐ วอน แพ็คของให้ฟรี แต่ไกด์ของเราไปเคลีย์ให้ ซื้อเท่าไหร่ก็ได้แพ็คให้ทุกคน...

​

 

ซื้อของเสร็จแล้วก็เดินทางสู่สนามบินนานาชาติอินชอน ถึงสนามบินประมาณเวลา ๔ โมงครึ่ง...

​

 

เหมือนเดิมชั่งกระเป๋าว่ากี่กิโล เห็นว่าจำกัดที่ ๒๐ กิโล ไกด์บอกว่าให้จับคู่เฉลี่ยกัน ๒ คน ก็ไปจับคู่กับน้องอีกคน พอซื้อตั๋วปรากฏว่า ๒ คนเฉลี่ยกันก็เกินอยู่ดี แต่ทางเคาเตอร์ไม่ว่าอะไรให้ผ่าน...

นั่งรอเจ้าหน้าที่เช็คของโหลดขึ้นเครื่อง กับไกด์โฮ่งมาแจกของที่สั่งซื้อไว้พวกสาหร่ายกับสตอเบอรี่ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็เข้าสู่พิธีการศุลกากรกับตรวจคนเข้าเมือง จุง ก็เดินมาส่งคณะเรา เพื่อนในกลุ่มยังชวน จุง มาเที่ยวเมืองไทยอยู่...โฮ่งไม่ชวน เพราะมาบ่อย...ทุกคนผ่าน ตม. ได้ ...

....ระหว่างนั่งรอโหลดของ มีนักศึกษาเกาหลี มาขอทำ Questionnaire ก็เลยได้ของที่ระลึกมาดูเล่น....





​

 

ที่นี่ตอนขาออกไม่เคร่งเหมือนขาเข้า ตรวจสแกนสัมภาระก็ไม่ต้องปลดทรัพย์เหมือนที่ไทยด้วย...

​

นั่งรอเครื่อง ๑๙.๐๐ น. คณะของเรากลับโดยเครื่อง TG 635 Airbus A330-300 นามพระราชทาน ชัยนารายณ์ : ICN-TPE TPE-BKK แวะไทเปเพื่อรับผู้โดยสารก่อนกลับสุวรรณภูมิ จากเกาหลีถึงไทเปใช้เวลา ๒ ชั่วโมง

​

 

...บ๊ายบาย เกาหลี...

​

ถึงไทเปเครื่องเทียบที่ Gate C2 แวะรับผู้โดยสาร พวกเราก็ต้องลงจากเครื่องหอบกระเป๋าเป๋ไปเข้าเครื่องสแกนอีกครั้ง ไกด์ถามเจ้าหน้าที่หน้าเกทว่าให้รอเครื่องที่เกทไหน เจ้าหน้าที่บอกว่าเกท D2 ระหว่างนั้นก็เข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย พี่ในกลุ่มก็ไปเข้าห้องน้ำ กลุ่มของเราให้คณะเดินล่วงหน้าไปก่อน เพราะต้องคอยพี่ ๒ คน พอทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็เดินตามคณะของเราเห็นหลังไวๆ เดินผ่าน เกท C2 3 4 5 6 ไม่รู้กี่เกทจนถึง D1 มา D2 ยืนอยู่หน้าเคาเตอร์เกท ไม่มีใครสักคน เกทไหนกันแน่หล่ะนี่ จนเดินไปดูที่ D4 ตอนนี้แน่ใจแล้วว่าหลงกับคณะ จึงเดินมาดูที่ D2 ดูบอร์ดบอกว่า TG 635 Boarding time สร้อยฟ้าฯ จึงบอกเพื่อนว่า เครื่องบินลำบะเร่อ จะมาเปลี่ยนเกททำไม น่าจะไปดูที่ C2 นะ พูดไม่ทันไร เจ้าหน้าที่สนามบินวิ่งมาตามให้รีบไปขึ้นเครื่องที่ C2 เครื่องจะออกแล้ว คราวนี้วิ่งกันเป็นร้อยๆๆๆ เมตร พึ่งจะทานอาหารบนเครื่องมาก่อนที่จะลงไทเป วิ่งได้ครึ่งทาง จุก ต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดินมีเป๋สัมภาระอีก ๔ กิโลอยู่บนหลังอีกต่างหาก ไกด์มายืนคอยหน้างวงช้าง พอขึ้นเครื่องได้ บนเครื่องกำลังเปิดวีดีโอแนะนำเซฟตี้ ต่างๆ เกือบจะทำให้ดีเลย์ซะแล้ว....แป๊บนึงก็ Push back ไป Line up บินๆๆๆ สู่สุวรรณภูมิ ใช้เวลาประมาณ ๓ ชั่วโมง...

​

 

พอเครื่องขึ้นสักพัก อาหารมาเสิร์ฟอีกแล้ว บอกแอร์โฮสเตทว่า พึ่งทานไปเอง แอร์ บอกว่า รับเถอะ ทานขำๆ เหลือไม่เป็นไร อ่ะกินก็กิน กินแต่ของหวาน อาหารคาวไม่สามารถและยังจุกๆ อยู่...

​

 

คณะของเรามาถึงสนามบินสุวรรณภูมิเกือบๆ ๕ ทุ่ม ต้องรีบผ่านตรวจคนเข้าเมือง รีบไปรับกระเป๋าเพื่อไปต่อ airport link เที่ยวสุดท้าย วิ่งๆๆ ไปถึงสถานี ถาม รปภ.สถานีว่ารถยังมีอีกไหม รปภ.บอกว่า เที่ยวสุดท้ายกำลังจะมา รีบๆๆๆ คว้ากระเป๋าลงจากรถเข็น ซื้อตั๋ว แป๊ปเดียวรถไฟฟ้ามาพอดี ได้ขึ้นกันมา ๓ คน จะรอเพื่อนในกลุ่มก็ไม่ได้ เพราะบ้านอยู่กันคนละทาง ไม่ได้ร่ำลากัน อีกอย่างถามๆ กันก่อนจะขึ้นเครื่องส่วนมากมีรถมารับ พอขึ้นรถไฟฟ้ามาได้สักพัก เพื่อนอีกคนถามว่าเห็นลูกพลับหนูไหม ไม่เห็นอ่ะ วางไว้ที่ไหน ก็วางไว้ที่ตระกร้าบนรถเข็น เป็นอันว่ารีบมากลืมหยิบมาด้วย.....

บ๊ายบาย ลูกพลับเกาหลี ๕๐,๐๐๐ วอน...

​

 

ขอจบกระทู้เพียงเท่านี้
ขอบคุณที่ทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม
ขอบคุณทุกคำติชมที่เป็นกำลังใจ





รูปถ่ายทั้งหมดในครั้งนี้ ๑,๕๐๗ ภาพ
รูปที่คัดเลือกนำมาลงกระทู้ ๒๕๖ ภาพ​

 

อาหารไทย ... แน่นะ เห็นมีแต่ไข่เจียว กะ แกงจืด

 

มีอย่างอื่นอีก แต่ถ่ายมาแค่นี้....

 

เมืองไทยจะมีโอกาสได้พัฒนาคลองแสนแสบแบบ เกาหลีไหมน่ะ ?


.

 

ยากมาหล่ะ พี่ปอฯ
ดูน้ำในคลองสิ ใสแจ๋วเลยนะ....

 

สวย อากาศน่าจะดี
อาหารน่าอร่อย
ขอบคุณนะคะ
เหมือนได้ไปเองเลย

 

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ จ้า....