69.สายลมหนาวที่เกาหลี

พอคนมาครบก็มุ่งหน้าสู่ ตลาดทงเดมุน (Dongdaemun Market )

ไกด์พามาปล่อยให้ช้อปปิ้งเสื้อผ้า ตลาดนี้หนักไปทางเครื่องแต่งกาย รองเท้า เครื่องประดับ

​

 

ตลาดทงเดมุนอยู่ใกล้ๆ กับประตูเมืองโบราณมองจากสายตาดูแล้วไม่ไกลเท่าไหร่ แต่เพื่อนในกลุ่มเดินกันไม่ไหว เปลี่ยนเป็นไปเดินดูคลองชองเกชอน แทน แต่ไปดูช่วงกลางๆ คลอง ถ้าจะดูสีสันต้องไปดูช่วงต้นๆ คลอง....


คลองชองเกชอน หรือ ช็องกเยช็อน (Cheonggyecheon Stream :청계천) ความยาวประมาณ ๕.๘๔ กิโลเมตร ไหลผ่านย่านใจกลางกรุงโซล แต่ในช่วงค.ศ.๑๙๕๗ - ค.ศ.๑๙๗๗ ได้มีการพัฒนาประเทศอย่างก้าวกระโดด ทำให้คลองถูกถมลงเป็นถนนและทางด่วน เกิดตึกสูงมากมาย ก็เริ่มเน่าเสียและตื้นเขิน เรียงไปด้วยชุมชนแออัด

คลองชองเกชอน




​

 

กระทั่งปี ค.ศ.๒๐๐๒ นายอี มย็อง-บักได้รับตำแหน่งเป็นผู้ว่าการกรุงโซล เขาได้เสนอโครงการฟื้นฟูคลองช็องกเยช็อน โดยมีพ่อค้าแม่ค้าและประชาชนต่อต้านจำนวนมาก จนต้องมีการประชุมร่วมกันมากกว่า ๔,๓๐๐ ครั้ง แต่โครงการก็เริ่มขึ้นได้ด้วยดีในวันที่ ๑ กรกฎาคม ค.ศ.๒๐๐๓ โดยเริ่มทุบทางด่วน และรื้อถนนโดยรอบมากมาย จนแล้วเสร็จในปีค.ศ.๒๐๐๕ มีพิธีเปิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ท่ามกลางประชาชนเข้าร่วมงานอย่างคับคั่ง ใช้งบประมาณกว่า ๓๘๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐ วอน หรือราว ๆ ๑ หมื่นล้านบาท พร้อมกับฟื้นฟูธรรมชาติสองฝั่งคลอง ตลิ่งถูกตกแต่งประดับประดาอย่างสวยงาม และใช้วิธีขุดท่อผันน้ำจากแม่น้ำฮันเข้ามาที่ต้นคลอง แล้วไล่น้ำเสียออกทะเล มีการสร้างน้ำพุตลอดแนว เขื่อนชะลอความเร็วน้ำ ลานกิจกรรม ที่พักผ่อน และมีน้ำตกเป็นแนวกั้นน้ำฝน มีทางเดินเลียบคลอง และสะพานกว่า ๒๒ แห่ง ซึ่งจัดให้ประชาชนร่วมออกแบบสะพานประกวด ทำให้สะพานทุกแห่งล้วนมีรูปแบบที่ไม่ซ้ำกัน และแสดงออกถึงความเป็นเกาหลี ส่งผลให้พื้นที่โดยรอบมีราคาเพิ่มสูงขึ้น กลายเป็นแหล่งที่อยู่ของคนรวย สำนักงานบริษัทชั้นนำ และคลองช็องกเยช็อนแห่งนี้ยังได้กลายมาเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญในกรุงโซล...

คลองชองเกชอน




​

 

เดินดูคลองกันสักครู่เพื่อในกลุ่ม ๒ คน ปวดห้องน้ำ เลยเดินแยกไปเข้าห้องน้ำ ปรากฏว่าหลงกันหมด เดินตามหากันไม่เจอ เดินวนอยู่หลายรอบคนก็เยอะหากันไม่เจอจริงๆ แล้ว ตัดสินใจเดินไปจุดที่ไกด์นัดรวมพลเพื่อจะไปทานข้าวเย็น มาถึงเจอแต่เพื่อนคนอื่นในคณะ ยืนคอยอยู่นานกว่าเพื่อนที่หลงกันจะมาสมทบ ปรากฏว่าต่างคนต่างเดินหา สวนกันไปสวนกันมาจึงไม่เจอกัน....

คลองชองเกชอน




​

 

อาหารมื้อเย็น เป็น บิมบิมบับ ข้าวยำเกาหลี (Bimbimbub :비빔밥) เห็นสีสันนึกว่าจะมีรสไปทางเผ็ด พอชิมไม่รู้สึกถึงรสเผ็ด ไกด์โฮ่งบอกว่าขอ “คารู” ได้...ศัพท์แปลกๆ มาอีกแล้ว “คารู” ของเกาหลีคือ พริก คนในคณะบอกขอ เมียกู ได้ป่าว เมนูนี้ไม่มีเมียกูนะก๊ะ ไกด์บอกมา....
มื้อนี้ทานได้เยอะขอข้าวเพิ่มด้วย...

​

 

บิมบิมบับ ข้าวยำเกาหลี




​

 

ทานเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันไปช้อปปิ้งอีก คราวนี้ซื้อเสื้อมา ๑ ตัว เป็นเสื้อไหมพรมบางๆ แขนยาวมีฮูดรูปกระต่าย เพื่อนเห็นเข้าซื้อตามอีก ๒ ตัว ร่วมแก๊งกระต่าย...

ตลาดทงเดมุน



​

 

ได้เวลาพวกเราก็มารวมพลที่หน้าตึก Doota อากาศหนาวมากลมพัดวูปๆ ตรงหน้าตึกมีตุ๊กตาหิมะ และฉากคริสมาสให้คนมาถ่ายรูป กะว่าจะไปถ่ายบ้าง คนเยอะไม่ไหว...ยืนคอยนานพอสมควรเริ่มอยู่นิ่งๆ ไม่ได้ ต้องเดินไปเดินมาให้ร่างกายอบอุ่น...

ตลาดทงเดมุน




​

 

พอรถมาก็รีบวิ่งขึ้นรถกลับโรงแรม พวกเราพักกันที่โรงแรมเดิม Sejong Hotel

พอเกือบสามทุ่มก็นัดกันไปตลาดเมียงดงเดินเล่นซื้อของกันอีกรอบ

เขาขายอะไรไม่รู้

ตลาดเมียงดง (Myeong-dong Market)




​

 

ตลาดเมียงดง (Myeong-dong Market)



​

 

ตลาดเมียงดง (Myeong-dong Market)



​

 

เดินได้ชั่วโมงกว่าก็กลับโรงแรม ขากลับเดินผ่านซอย มีตำรวจมายกรถที่จอดผิดที่ รถยกมา ๔ – ๕ คัน ก่อนยกเขาจะถ่ายรูปรถไว้ทุกมุมทุกด้านเพื่อว่าเจ้าของจะได้ไม่มาโวยวายทีหลังว่าทำรถเป็นรอย เมืองไทยน่าจะทำแบบนี้บ้างพวกจอดรถผิดที่ รู้สึกว่าค่าปรับแพงเสียด้วยสิ...เดินผ่าน 7-11 แวะซื้อขนม พี่ในกลุ่มเป็นเจ้ามือจ่ายตังก์ให้ทุกคน ได้กินขนมฟรี อิ อิ...

ตลาดเมียงดง (Myeong-dong Market)



​

 

กลับถึงห้องพัก ก็จัดการกับขนมก่อนนอน....

Sejong Hotel



​

 

เปิดโทรทัศน์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย....คืนนี้นอนเที่ยงคืนกว่าเหมือนเดิม....

รูปไม่ชัด ใช้ Iphone ถ่ายในที่แสงน้อย

Sejong Hotel



​

 

น่าจะเป็น ขนมโตเกียวของบ้านเราหรือไม่ก็แพนเค้กแบบมีไส้

 

เป็นแป้ง แบนๆ น่าจะแพนเค้ก อ่ะจ่ะ....

 

วันที่ 5

รหัส ๗ ๘ ๙ วันนี้เป็นวันเดินทางกลับเมืองไทยแล้ว...คิดถึงจัง

เช้านี้เหมือนเดิม บุฟเฟ่...ทานอาหารเสร็จ วิ่งเข้าห้องน้ำอีก ๕๕๕+ แต่ท้องดีขึ้นมากเกือบเป็นปกติ

​

ได้เวลาแพ็คของเก็บกระเป๋า ขามา ๑๔ กิโลพื้นที่ว่างยังได้อีก ตอนนี้ต้องอัดๆๆๆ เข้าไป เครื่องสำอางที่ซื้อมาเยอะกว่าอย่างอื่น (มีคนฝากซื้อด้วย ออเดอร์เยอะ) จัดการเก็บเสื้อผ้า อืมมลืมบอก เสื้อผ้าที่ใส่มาวันแรกๆ ที่จะพิสูจน์ว่ามีกลิ่นหรือไม่ ใส่ซ้ำได้ไหม ผลปรากฏว่า ไม่มีกลิ่น มีแต่กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มที่เหมือนเพิ่งจะซักมาใหม่ๆ ทุกตัว ใส่ซ้ำได้ไม่มีปัญหา เพราะใส่ซ้ำแล้วเมื่อวาน....

​

 

ถ่ายจากหน้าต่างในห้องพักโรงแรม Sejong Hotel




​

 

ได้เวลาคณะของเราก็อำลาโรงแรม Sejong Hotel บ๊ายบาย...


ที่ต่อไปก่อนกลับ คิดว่าเป็นกันทุกคณะและทำตามกันเป็นประเพณีคือต้องแวะ DUTY FEE ไกด์จะแจกบัตรซื้อของ ซึ่งสงวนสิทธิ์เฉพาะชาวต่างชาติเท่านั้น พอซื้อแล้วสามารถนำบัตรใบนี้มาแลกของที่ระลึกได้อีก...

ต้องมีใบนี้ถึงจะซื้อของได้





ถนนระแวก DUTY FEE




​

 

DUTY FEE



​