แนวทางปฏิบัติธรรมของ หลวงปู่ต่างๆ

โอวาทธรรมหลวงปู่ไม อินทสิริ
วัดป่าเขาภูหลวง อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา

"สถานที่พระเทวทัตอยู่"

ตรงที่พระเทวทัตอยู่น่ะ มันเป็นอุโมงค์ใหญ่ ไม่มีประตูเข้าหรอก ใหญ่มากศาลาหลังนี้ไม่เท่าหรอกมันเล็กไป พวกนี้คือ พวกที่ฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระสงฆ์องค์เจ้า พวกที่ทำบาปมากๆ เขาจะให้ไปอยู่ ตอนที่ยมทูตเขาบังคับไปมันจะเป็นป่านะ เป็นขวากเป็นหนาม หนามนี่เป็นหนามเหล็กนะ ไม่ใช่หนามไม้เราธรรมดานี่นะ เป็นหนามเหล็กยาวๆ แดงๆ น่ะ พอเหยียบเข้าไปมันก็จ๊วดจ๊าดๆ แล้วก็ทะลุหลังเท้าขึ้นมานะ จนกว่าจะไปถึงอุโมงค์

อย่างเดินไปใกล้จะถึงอุโมงค์ดินเริ่มแตกแล้ว..ดินรอบอุโมงค์นะ มันจะแตกตรงที่จิตวิญญาณเดินไป พอดินมันแตกออกแสงมันจะฟู่ ขึ้นมา ความร้อนมันจะพุ่งขึ้นมา เหลืองอร่ามเลยล่ะแสงที่พุ่งขึ้นมา พวกเราเคยไปหล่อพระมั้ย เวลาเขาหลอมทองน่ะ แสงที่เขาหลอมทองมันพุ่งฟู่ขึ้นมาน่ะ อันนี้มันน้อยนะ แต่มันเป็นลักษณะอย่างนั้นนะ น้ำนี้มันนจะเป็นทองแดงทองเหลืองในแจ๋วอย่างนั้นน่ะ เวลาคนไปถึงที่ใกล้ๆ พอดินมันแตกออกมาแสงมันก็จะพุ่งฟู่ขึ้นมา จิตวิญญาณเหล่านั้นก็จะไหลเข้าในนั้น พอเข้าหมดแล้วก็ปิดปั๊บ มืดตึ๊บอยู่ในนั้น

ลองไปดูที่ตลาดเด้อ ใครได้ไปตลาดก็จะเห็นนะเขาจับปลามาใส่ถังเดียวกันเต็มถังน่ะ ตัวอยู่ข้างล่างใจจะขาดก็จะปีนขึ้นมาต่างตัวก็จะต่างปีนขึ้นมา ใจมันจะขาด จริงๆ มันไม่เห็นกันนะ ไม่รู้หรอกว่ามึงเป็นใครมาจากไหน ตระกูลไหน ชาติไหน ไม่มีใครไปถามกัน มีแต่ปีนป่ายหัวกันขึ้น ร้องไห้อยู่อย่างนั้น นี่คือนรกมืด ไม่มีกำหนดวันจะออกมา จนกว่าจะสิ้นกรรม

และปีหนึ่งรอบปีหนึ่ง มันก็เหมือนฤดูฝนเรานี่นะฟ้าครึ้มฝนจะตก ฟ้ามันก็จะผ่าลงมาเนาะแสงแว๊บ นั่นก็เหมือนกันแว๊บเดียวนั้นล่ะ เห็นแค่นั้นใครน้ออยู่ที่นั่น พวกสัตว์ที่อยู่ในนรกมืดก็เห็นเท่านั้น ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใครรู้แต่ว่าคนที่อยู่ที่นั้นมาตกนรกด้วยกัน แน่นตึ๊บอยู่ที่นั่น

ทำไมมันแน่นขนาดนั้น ปีหนึ่งๆ ได้ยินว่าคนฆ่าพ่อฆ่าแม่ก็ได้ยินยาก ฆ่าพระอย่างนี้ก็ได้ยินยาก เพราะอะไรมันถึงแน่น เพราะว่ามันมีแต่เข้าไม่มีออกนั่นมันเป็นอย่างนั้น...

หลวงปู่ไม อินทสิริ

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ
วัดป่าบ้านค้อ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

ผู้ที่จะได้บรรลุธรรมในชาตินี้มีเหตุ ๓ ประการด้วยกัน

๑. ปุพเพกตปุญญตา พร้อมแล้วในบารมีที่ได้บำเพ็ญมาในชาติก่อน
๒. สัมมาทิฏฐิ มีความเห็นชอบ ในหมวดธรรมที่นำมาปฏิบัติถูกต้องตามที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้
๓. สัมมาวายามะ มีความเพียรต่อเนื่องกันในอริยาบททั้งสี่
ถ้าผู้มีเหตุ ๓ ประการนี้พร้อมแล้ว ผู้นั้นจะได้บรรลุธรรมเป็นพระอริยเจ้าขั้นใดขั้นหนึ่งในชาตินี้

หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ท่อน ญาณธโร
วัดศรีภัยวัน จ.เลย

โยม: ผมเฝ้าดู เฝ้ารู้ อยู่ที่จิต
สติอยู่กับจิต รู้ที่รู้ ดูเข้าไปเรื่อยๆ
มันละเอียดเข้า ละเอียดเข้า
มันก็ใสขึ้น ใสขึ้น ครับ

หลวงปู่ท่อน : ตามรู้มันอยู่ ไม่เผลอ
มันก็ใสขึ้นมา ไม่ขุ่น ไม่มัว ไม่มืด
ให้ดูอยู่ทุกขณะ ให้รู้อยู่ทุกเมื่อ อย่าหลง

โยม: ผมตามดู ผมเห็นความคิด
ที่มันผุดโผล่ออกมาจากตรงนี้
ถ้าเราตามดูอยู่ตรงนี้
ความคิดมันจะก่อรูปได้ไม่มาก
ได้ยิบแย๊บก็ดับไปเลยครับ

หลวงปู่ท่อน: เขาเรียกว่า"สัมปชัญญะ" ความรู้ตัว
ถ้าสติสัมปชัญญะไม่เผลอหนักๆ เข้ามันได้กำลัง
เอาจนไม่เผลอ ไม่หลงไปตามสัญญาอารมณ์
มันจะมายั่วยุแนวนั้นแนวนี้ก็เฉย รู้ทันมันอยู่
ดูเป็นเพียงที่ยั่วยุเฉยๆ
ยุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตก
เราไม่ไปตามมันแล้ว
เราอยู่อย่างนี้เขาเรียกว่าชนะกิเลสตัวเอง

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อเกษม เขมโก
สุสานไตรลักษณ์ จ.ลำปาง

พระนิพพานเปรียบเมือนคุณของอากาศอธิบายว่า อากาศมีคุณอยู่ 10 ประการ คือ
๑. ไม่รู้จักเกิด
๒. ไม่รู้จักแก่
๓. ไม่รู้จักตาย
๔. ไม่จุติ
๕. ไม่กลับเกิดอีก
๖. เป็นของดำรงค์สภาพไว้ได้โดยไม่ต้องอาศัยอะไร
๗. สำหรับฝูงนกบินไปมา
๘. ใครจะข่มเหง ลอบลักเอาไปไม่ได้
๙. ไม่รู้มีอะไรมากางกั้น
ที่สุด ๑๐. ไม่ปรากฏ

หลวงพ่อเกษม เขมโก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย

ความสุขไม่มี

"พระพุทธเจ้าตรัสเทศนาว่า ความสุขไม่มี
ในโลกนี้ มีแต่ทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้วดับไป
ทุกข์อันนี้เกิดขึ้นมาใหม่
แล้วทุกข์อันนั้นดับไป
ทุกข์ใหม่เกิดขึ้นมาอีก เมื่อเห็นตามเป็นจริง
อย่างนี้แล้ว..ก็หมดเรื่อง
ไม่ต้องไปขอความสุขจากใคร"

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

 

โอวาทธรรมหลวงปู่บุญมี ปริปุณโณ
วัดป่านาคูณ ต.บ้านผือ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

"กายนี้เป็นบ่อเกิดเหตุแห่งทุกข์ เรายังสนุกสนานอยู่
เราเพลิดเพลินเพราะความหลงตัว ยิ่งคือกามนี้แหละ ตัวกาม ตัวเจ้าของ เราหลงโลภ หลงสงสาร ไม่หลงกายจะไปหลงอะไร
เหตุนั้นท่านจึงบริกรรมพุทโธ พิจารณากายข้างบนข้างล่าง เห็นธรรม "

หลวงปู่บุญมี ปริปุณโณ
จากหนังสือ ท่านใหญ่คือท่านบุญมีหน้า ๑๘๘

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกลองเพล จ.หนองบัวลำพู

ผู้ที่ภาวนาจิตสงบลงชั่วช้างพับหู งูแลบสิ้น ชั่วไก่ดินน้ำ นี่ อานิสงส์อักโข
ให้ตั้งใจทำไป การที่จิตรวมลงไปบางครั้ง มี 3 ขั้นสมาธิ
คือ ขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ
หากรวมลง ขณิกสมาธิ เราบริกรรมไป พุทโธ หรืออะไรก็ตาม จิตสงบ
ไปสบายไปสักหน่อยมันก็ถอนขึ้นมา ก็คิดไปอารมณ์เก่าของมันนี่
ส่วนหากรวมลงไปเป็น อุปจารสมาธิ ก็นานหน่อยกว่าจะถอนขึ้นไป
สู่อารมณ์อีกให้ภาวนาไปอย่าหยุดอย่าหย่อน ค่อยเป็นค่อยไป
ไม่ต้องไปนึกคาดหวังอะไร อย่าให้มีความอยาก เพราะมันเป็นตัณหา
ตัวขวางกั้นไม่ให้จิตรวม ไม่ต้องไปกำกับว่า อยากให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
การอยากให้จิตรวมลง เหล่านี้แหละเป็นนิวรณ์ตัวร้าย
ให้ปฏิบัติความเพียรไม่หยุดหย่อน เอาเนื้อและเลือด ตลอดจนชีวิตถวายบูชา
พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์
เราจะเอาชีวิตจิตใจ ถวายบูชาพระรัตนตรัย ตลอดจนวันตาย นี่ก็เป็น
'' มัชฌิมาปฏิปทา ''
แล้วจิตจะรวมลงอย่างไร เมื่อไร ก็จะเป็นไปเอง
เมื่อใจเป็นกลาง ปล่อยวาง สงบถูกส่วน

หลวงปู่ขาว อนาลโย
เทศน์โปรดพระเณร และญาติโยม ณ บ้านบ่อชะเนง

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อสุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวราราม จ.ชลบุรี

"อย่าไปมองว่าเงินเยอะแล้วจะมีความสุข
เพราะหารู้ไหมว่า เงินนี่แหล่ะจะเป็นกรงขังเราไว้
ทำให้เราไม่สามารถเล็ดลอดออกมาปฏิบัติธรรมได้
ไม่สามารถมีเวลาออกมารักษาศีล ภาวนาได้
เพราะต้องติดกับการหาเงิน ใช้เงิน
ดูแลรักษาเงิน วนอยู่กับเงินทอง และก็ต้อง
แก้ปัญหาต่างๆ อุปสรรค ต่างๆ กับการหาเงิน
ไม่มีเวลามาภาวนา ไม่มีเวลามาใช้ชีวิตอย่างพระพุทธเจ้า
พวกเราถึงไม่เป็นอรหันต์สักที
พวกเราก็ยังเวียนว่ายตายเกิดกันอยู่อย่างนี้แหล่ะ
เป็นเปรตบ้าง เป็นผีบ้าง เป็นสัตว์นรกบ้าง
เป็นเดรัจฉานบ้าง เป็น เทพบ้าง เป็นพรหมบ้าง
สลับกันไปขึ้นๆลงๆ
ส่วนใหญ่ไม่ได้เป็น พรหมหรอก
เพราะว่าเข้าสมาธิกันไม่ค่อยได้ ได้อย่างมากก็เทพ
ถ้าใจบุญ รักษาศีล ก็เป็นเทพได้
ถ้าทำบุญไมได้ รักษาศีลไม่ได้
ก็จองตั๋วเลือกเอาได้เลย นรกขุมไหน"

หลวงพ่อสุชาติ อภิชาโต

 

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

"ชีวิตในชาตินี้ชาติเดียวย่อมน้อยนัก
เมื่อเทียบกับชีวิตในอดีตชาติซึ่งนับจำนวนชาติหาถ้วนไม่
ดังนั้นกรรม คือการกระทำที่ทำในชีวิตนี้
ในชาตินี้ชาติเดียว จึงน้อยนัก

เมื่อเปรียบกับ..กรรม หรือการกระทำที่ทำไว้แล้วในอดีตชาติ
อันนับจำนวนชาติไม่ถ้วน"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร
วัดป่าหมู่ใหม่ จ.เชียงใหม่

ถ้าเราปฏิบัติตาม เรารู้เห็นเป็นไป แล้วเราเข้าหาตัวเราได้ แล้วเราน้อมแสงสว่างเข้าไปสู่ใจเราได้ มันสว่างภายใน มันเห็นใจเห็นความคิดเห็นอารมณ์ของจิต ที่มันไม่มีตัวมีตน มันเห็นเราก็ดูให้รู้ อันนี้มันเป็นสิ่งที่มีอยู่ ในกายในใจของเราทุกคน

ไม่มีใครขาดตกบกพร่อง แต่เราต้องมาขัดเกลา ต้องมาปฏิบัติ ต้องมาแก้ไข ส่วนที่มันไม่ดี ส่วนที่มันมืด ส่วนที่มันเป็นบาป ส่วนที่เป็นอกุศล ให้ออกจากใจของเราไป เอาส่วนดีเอาส่วนสว่าง เอาส่วนสงบ เข้ามาใส่ที่ไว้ในใจของเรา

หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่สาม อจิญฺจโน
วัดป่าไตรวิเวก จ.สุรินทร์

"ธรรมะของจริงก็อยู่กับบุคคลทุกคน
เว้นไว้แต่ไม่ทำ ถ้าทำต้องมีทุกคน
เพราะธรรมเป็นของจริง ต้องทำจริงจึงจะเห็นธรรมของจริง
การกระทำก็ทำจิตใจให้สงบ ใจจะสงบได้ ก็ต้องอาศัยการพยายาม
ทำจิตใจให้มันดี ทำจิตใจให้พอใจในใจ เพราะธรรมเป็นของละเอียดลึกซึ้ง
ของจริงมันมีทุก ๆ คน ธรรมะแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ก็มีอยู่ในทุกคน "

หลวงปู่สาม อจิญฺจโน

 

โอวาทธรรมหลวงปู่หลุย จันทสาโร
วัดถ้ำผาบิ้ง บ้านนาแก ต.ผาบิ้ง อ.วังสะพุง จ.เลย

"เมื่อกล่าวโดยกรรม ในศาสนาพุทธ ความบังเอิญไม่มี การกระทำทุกอย่างย่อมมีผล เราเรียกผลนั้นว่า "วิบาก"

สิ่งใดจะเกิดได้ ต้องมีเหตุปัจจัยประชุมพร้อม กรรมจึงสามารถส่งผลหรือให้วิบากได้

ไม่มีโชคลาภเกิดขึ้นได้โดยไม่อาศัยบุญ-กรรม โชคลาภ ไม่สามารถจะเกิดขึ้นลอย ๆ หรือบังเอิญ โดยไม่มีเหตุปัจจัย ทุกปัญหาเกิดขึ้นอย่างมีสาเหตุทั้งนั้น

กิ่งไม้ตกใส่หัว ฟ้าผ่าหัวหมา ล้วนเกิดจากกรรม เหมือนใครกินคนนั้นก็อิ่ม คนอื่นอื่มแทนไม่ได้

เกลือ เค็มเหมือนกันหมด
ไทย ฝรั่ง ลาว แขก กินในที่ลับ ที่แจ้งก็เค็ม ดุจกัน เกลืออย่างไร กรรมก็อย่างนั้น ทุกชาติศาสนา "

หลวงปู่หลุย จันทสาโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ลี กุสลธโร
วัดภูผาแดง อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี

อย่าไปดูหัวใจคนอื่น
เรื่องของเขา เรามีหน้าที่ของเรา
นักปฏิบัติต้องตัดอย่างนั้นนะ

หลวงปู่ลี กุสลธโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

“..ขอแต่ให้เรามีสติ กำหนดอยู่เสมอว่า
บัดนี้ จิตใจของเราอยู่ในลักษณะอย่างไร
มีอารมณ์อันใดอยู่
จิตเป็นสุขไหม จิตเป็นทุกข์ไหม
จิตวุ่นวายไหม จิตสงบไหม
ให้เรารู้เห็นอย่างนี้ หมายความว่า
ให้รู้จักความรับผิดชอบของจิตอยู่ตลอดเวลา
นี่เรียกว่า การทำจิตของเราให้สงบ”

หลวงปู่ชา สุภัทโท
หนังสือ มรดกธรรม เล่มที่ ๒๖ “โพธิญาณ” หน้า ๒๗

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร
วัดป่าหมู่ใหม่ จ.เชียงใหม่

มีสติรู้ตัว พูดจาให้น้อยลง
พูดเท่าที่จำเป็นจะต้องพูด ด้วยความมีสติรู้ตัวอยู่
การพูดมาก มีโอกาสพูดผิดได้มาก
ไม่เกิดประโยชน์ แล้วยังเป็นโทษอีกด้วย
เป็นผู้ฟัง แล้วตามคิด
เลือกจำสิ่งดี ๆ มาใช้ จะได้ประโยชน์กว่า
คนพูดมาก มักขาดสติง่าย
เป็นผู้ฟังที่โทษน้อย หรือไม่มีเลย
แต่เป็นผู้ได้รู้มากกว่าผู้พูด

หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร

 

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

"ผู้ทำความดีเหมือนผู้มีแสงสว่างอยู่กับตัว ไปถึงที่มืดหรือที่คับขันย่อมสามารถดำรงตนอยู่ได้ด้วยดี พอสมควรกับความดีที่ทำอยู่ ตรงกันข้ามกับผู้ที่ไม่ทำความดีซึ่งเหมือนกับผู้ที่ไม่มีแสงสว่างอยู่กับตัว

ขณะอยู่ในที่สว่างอยู่ในความสว่างก็ไม่เดือดร้อน แต่เมื่อใดตกไปอยู่ในที่มืดคือที่คับขันย่อมไม่สามารถดำรงตนอยู่ได้โดยสวัสดี ภัยอันตรายมาถึงก็ไม่รู้ไม่เห็นไม่อาจหลีกพ้น คนทำดีไว้เสมอกับคนไม่ทำความดีไว้แตกต่างกันเช่นนี้ประการหนึ่ง"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่อ่อน ญาณสิริ
วัดป่านิโครธาราม อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี

พระพุทธเจ้าไม่นิยมอยู่บ้าน คลุกคลีด้วยหมู่
เพราะการคลุกคลีด้วยหมู่ จิตใจของเราก็จะไหล
ไปสู่อารมณ์ต่างๆ ได้ง่าย โอกาสที่จะทำให้จิตเป็นสมาธิ
หรือทำให้จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่งนั้นยากเหลือเกิน

หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ

 

โอวาทธรรมหลวงปู่หา สุภโร
วัดสักกะวัน จ.กาฬสินธุ์

"หลายคนมาถามเอากับหลวงปู่ ภาวนาอย่างไรถึงจะได้นิพพาน มีทางลัดไหม..ถามว่าทำมานานเท่าไรแล้ว"

"2 เดือนเจ้าข้า"

"อาตมาเองก็ตั้งความเพียรไว้ ไม่รู้จะถึงไหน นี่ก็ภาวนามา70ปีแล้ว
เอาชีวิตตั้งไว้ ที่บำเพ็ญไปยังไม่ถึง เมื่อเกิดใหม่ก็บำเพ็ญเรื่อยไป
ตั้งความหวังไว้ว่าจะถึงสันติซึ่งนิวรณ์ธรรม"

"เอ้า!ค่อยๆทำไปนะ อย่าถอน อย่าถอย อย่าเลิก ถ้ามานั่งฟังธรรมอย่างนี้วาสนาบารมีมีกันทุกคน ถึงจะอีกหลายร้อยขาติก็อย่าถอย"

หลวงปู่หา สุภโร

 

โอวาทธรรมหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี

"หลักใจ สำคัญมาก
เราปรนเปรอกันแต่ร่างกาย
ให้ที่อยู่ อาหารการกิน
ที่หลับที่นอน ที่ขับถ่าย ที่ดีเลิศ
แต่ใจสกปรกแค่ไหนไม่สนใจ"

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ
วัดป่าสุคะโต จ.ชัยภูมิ

" ไม่มีไม่เป็นอะไรกับอะไร มันไม่ยาก
ถ้าไม่มีไม่เป็นอะไรกับอะไร
มันคืออะไร มันก็ไม่มีอะไร มันก็จบแค่นี้ชีวิตเรา
อย่ามั่นหมายเธอมาจากไหน อย่าไปอธิบาย
ให้เป็นสัมผัสด้วยจิตใจตนเอง
มันไม่มีฟู มันไม่มีแฟบ มันอยู่อย่างนี้
ที่จะเป็นการอยู่เหนือเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ "

หลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ