อานิสงส์การถวายผ้าอาบน้ำฝน

อานิสงส์การถวายผ้าอาบน้ำฝน
ผ้าอาบน้ำฝนหรือที่เรียกกันว่า ผ้าวัสสาวาสิกพัสตร์ หมายถึง ผ้าจำนำพรรษา การถวายทานชนิดนี้นิยมทำกันตอนเข้าพรรษาเฉพาะปลายฤดูร้อนต้นฤดูหนาวเท่านั้น โดยจะถวายในวันเข้าพรรษาของทุกๆปี
ในสมัยหนึ่ง เมื่อพระพุทธเจ้าประทับอู่ในพระเชตวันมหาวิหาร ณกรุงสาวัตถี ในวันหนึ่งนางวิสาขาพร้อมทั้งบริวาลเป็นอันมาก ได้ถือเอาเครื่องสักการะไปสู่สำนักของพระพุมธเจ้า เมื่อถวายเครื่องสักการะแล้วนางวิสาขาและบริวาลเป็นอันมากบังเอิญไปพบพระภิกษุเปลือยกายอาบน้ำฝนกันอยู่เป็นจำนวนมาก นางวิสาขาเห็นเขาเช่นนั้นก็เกิดความละอาย คิดในใจว่าพระภิกษุเหล่านี้ไม่มีผ้าอาบน้ำฝน จีงไปกราบทูลของอนุญาติต่อพระพุทธเจ้าของถวายผ้าอาบน้ำฝนอีกผืนหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงอนุญาติ จึงได้มีการถวายผ้าอาบน้ำฝนตั้งแต่นั้นมา
พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “บุคคลใดมีศรัทธาถวายผ้าอาบน้ำฝนแก่พระภิกษุสงส์ในพระพุทธศาสนาจะมีอานิสงส์เป็นอเนกประการ” จากนั้นพระองค์จึงนำเอาอนีตนิทานมาแสดงต่อนางวิสาขาและบริวาลว่า
ในสมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่าสมเด็จพระวิปัสสี มีหญิงยาจกคนหนึ่ง ชื่อว่า อมัยทาสี อยู่มาวันหนึ่ง นางเห็นคนทั้งหลายนำผ้าอาบน้ำฝนไปถวายก็อยากจะทำบุญบ้าง แต่ว่าตัวเองเป็นคนยากจนไม่มีผ้าไปถวาย พลางคิดว่าสาเหตุที่เรายากจน คงเป็นเพราะชาติก่อนไม่เคยทำบุญไว้เป็นแน่ เมื่อมองหาสิ่งอื่นที่จะนำไปเป็นผ้าถวายได้ นางจึงตัดสินใจนำใบไม้ปกปิดร่างกายแล้วถอดเสื้อผ้าที่ตัวเองนุ่งห่มอยู่ไปถวายเป็นผ้าอาบน้ำฝน แล้วตั้งความปรารภนาว่า โวยอานิสงส์ที่ทำบุญในครั้งนี้ขึ้นชื่อว่าความยากจนทั้งหลาย อย่าได้บังเกิดมีแก่ข้าพเจ้าเลยในทุกภพทุกชาติ ในอนาคตกาลของให้ได้ไปเกิดทันศาสนาพระศรีอาริยเมตไตรย
ด้วยอานิสงส์ของการทำบุญ หลังจากนั้นอีก 7 วัน พระเจ้าพันธุมหาราชกษัตริย์ผู้ครองเมือง ได้เสด็จไปพบนางในขณะนางกำลังหาบฟืนมาในระหว่างทาง จึงเกิดความรักในตัวนางเป็นอย่างมาก จึงนำนางขึ้นรถกลับไปสู่พระนคร อภิเษกนางให้อยู่ในตำแหน่งอัครมเหสีอยู่ต่อมา ครั้นเมื่อนางสิ้นชีพแล้วไปบังเกิดบนสวรรค์เสวยทิพยสมบัติ พระองค์ได้ทรงพยากรต่อไปว่าในชาติสุดท้ายนางจะได้ไปเกิดในศาสนาของพระศรีอาริยเมตไตรยและได้บรรลุธรรมพิเศษตามที่ปรารถนา