อาการตอนนอน

ล้มตัวนอนได้ก็กำหนดลมหายใจไปเรื่อยๆ
ท่องยุบหนอ....พองหนอ....
ในห้วงความคิดก็ ยุบหนอ...พองหนอ.....สลับกับเรื่องอื่นๆ กันไปเรื่อย
ตั้งใจมากเพื่อกลับมายุบหนอ...พองหนอ....
ก็ปวดขมับ ตึงขึ้นเรื่อยๆ
ชักไม่ดี เพราะจากประสบการณ์รู้ว่าเดี๋ยวจะนอนไม่หลับแน่ๆ
ปล่อยความคิด คลายความนึกคิดจากยุบหนอ...พองหนอ....
เริ่มจะฝัน เคลิ้มๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น
ฉับพลัน ความรู้สึกตัว ถอดจากภาพฝันที่เริ่มฝันมั่วๆ มารู้ตัวเพิ่มขึ้น
ตอนนี้แหละครับ...
ตกใจกลัว เหมือนกำลังคิดอะไรเพลินแล้วอยู่ดีๆมีใครมาตะโกนเรียกหรือโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง
เพียงแต่ความรู้สึกกลัว ความรู้สึกตกใจมันแรงมาก
เหมือนคนฝันร้ายที่น่ากลัวเหมือนจริงมากๆนั่นหละครับ
มันไม่หยุดแค่นั้นดิ่ครับ
ดันมีอาการเหมือนคนโดนไฟช็อต ตัวสั่นเหมือนเส้นประสาทเขย่าตัวอยู่ข้างในทั้งตัว ซักพักแน่ะ.....
เป็นบ่อยมากเลยคิดว่าไม่ทำอีกดีกว่า....
อยากถามว่า
ถ้าเราฝืนทำต่อไปแล้วเกิดอะไรขึ้นเนี่ย สุดท้ายจะปลอดภัยมั้ยครับ เพราะเห็นข้อความบอกเล่าหลายอย่างว่า ธรรมะวิเศษอยู่เลยความตายไปนิดเดียวเนี่ย กลัวจะตายซะก่อนอ่ะครับ

 

คิดเองอ่ะ แบบนี้เค้าเรียกว่าอาการกำลังเพิ่งจะเริ่มเข้าสมาธิอ่ะ จะเกิดอาการใจเต้นอย่างหนัก หายใจแทบไม่ทัน บางคนกลัวตายก็ออกจากสมาธิกลางคัน พระท่านบอกให้กำหนด เห็นหนอ ไปมองดูจิต มันจะเป็นยังไงก็ตามดูมัน ประมาณซัก 10 นาทีหรือแล้วแต่คนบุคคล แล้วมันจะนิ่งไปเอง พอนิ่งก็จะเกิดหูดับ ได้ยินเสียงไกลๆ หรือไกลมาก แล้วก็จะมีอาการต่าง ๆ เกิดขึ้น แล้วก้เฝ้าดูมานอ่ะ เราก็เคยเป็นแบบนี้

 

ถ้านับถือศาสนาพุทธ
ควรประกาศตนเป็นชาวพุทธก่อนปฏิบัติพระกรรมฐานทุกครั้ง
เช่น
พุทธังสรณังคัจฉามิ ธรรมมังสรณังคัจฉามิ สังฆังสรณังคัจฉามิ

หรือบางสำนักให้ภาวนาโดยนึกถึงภาพพระพุทธรูป
หรือใช้คำภาวนาว่า พุทโธ
หรืออย่างไรก็ได้ ที่แสดงเจตจำนงว่าจะภาวนาแบบพุทธ

หากไม่ใช่ชาวพุทธ
ก็ประกาศตนตามแบบศาสนาของท่าน
ผมก็ไม่ทราบต้องทำอย่างไร ต้องค้นคว้าคำภีร์ของศาสนานั้นๆ

หากหวังจะภาวนาให้ทรงฌานลึกๆ
ควรอุทิศส่วนกุศลทุกครั้งที่ภาวนา อย่างหวงอารมรณ์ฌาน
ทันที่ที่ภาวนาแล้วเข้าใจว่าจิตรวมแล้ว
ให้อุทิศส่วนกุศลเลย เอาตอนที่คิดว่าจิตรวมนั้นแหละ
บางที่จิตไม่รวมหรอก มันหลอกเรา
เจ้ากรรมนายเวรเค้ากลัวเราหนีเค้าพ้น เลยหลอกเอา
ทำอาการกดไว้ แน่นๆอย่างนั้นเอง ไม่ถึงฌานหรอก

ภาวนาแรกๆ จิตมันจะรวมไม่ได้นานหรอก
มันเข้าแป๊บเดียว มันคลายเลย ให้อุทิศส่วนกุศลทันที
หากว่าอุทิศถึง จะรวมจิตใหม่ง่ายมาก คนภาวนาจะรู้ทันที่เลย

คนหัดทรงฌานใหม่ๆเจ้ากรรมนายเวร
เค้าตามมาหลายภพหลายชาติ
ต้องให้กุศลเค้า มากๆ

ให้ "ประกาศว่าประโยขน์และความสุขใดๆ
ที่ข้าพเจ้าจะได้จากการบำเพ็ญภาวนาครั้งนี้
ข้าพเจ้าอุทิศให้(คนนี้ๆ หรือคนนั้นๆ)" ระบุให้ชัดเจน
ทันทีที่ จิตรวมให้อุทิศ แล้วรวมจิตใหม่
อุทิศถี่ๆ ทันที่ที่รู้สึกสบายตัว หรือว่ากำลังจะสบายตัวเอาอีกทีนึง
หากจะรวมจิตอีก ก็เอาอีก อุทิศถี่ๆ ระบุตัวจะๆ เจาะเลย
ลองเลือกเพื่อน หรือ ญาติสนิทที่เสียชีวิตไปแล้วดู
ประมาณว่าขอแรงมาเป็นผู้ช่วยฝึกการอุทิศส่วนกุศลหน่อย
หากฝึกสำเร็จ จะทำสังฆทาน หรืออะไรก้ว่าไปให้

แล้วกลับไปภาวนาต่อ
หากอุทิศส่วนกุศลแล้วเจ้ากรรมนายเวรพึงพอใจ
จะทรงฌานง่าย

จากที่ต้องผจญเหตุผจญภัยมากมาย กว่าจะทรงฌาน
ก็ทำได้เลย

ออกจากฌานก็อุทิศทุกครั้ง
บุญทรงฌานแล้วอุทิศสดๆตรงนั้นเลย แรงมาก
บางที่ทุกข์ทรมานที่เค้าได้รับหายเลย

เจ้ากรรมนายเวรจะเลิกจองเวรเลย
กลับข้างมา เชียร์เราเสียอีก

อุทิศส่วนกุศลเท่านั้นนะ
***ห้าม***ไปอธิษฐานแก้กรรมแก้เวรให้ใครทั้งนั้นนะ***

เพราะอาจจะกลายไปเป็นเจ้ากรรมนายเวรในวงกรรมนั้นอีกคนโดยไม่จำเป็น
วุ่นวายเป็นที่สุด
อย่าไปริลองเลย
ใครเคยลองแล้ว กรรมมันกินตัว แก้ไม่ออกช่วยไม่ไหว
ก็ให้อธิษฐานยุติการแก้กรรมนั้นๆ
อธิษฐานในฌานนั้นแหละ แรงดี

 

ไม่ตายหรอกครับ อย่าไปกลัว
ธรรมคุ้มครองผู้ปฏิบัติธรรม เพียงศรัทธาด้วยจิตมั่นก็มีคุณอันยิ่งใหญ่แล้ว