"วิชชาในสมาธิ" (ท่านพ่อลี ธมฺมธโร)

.
"วิชชาในสมาธิ"

" .. "วิชชาในเรื่องสมาธิ" นั้นมีอยู่ ๒ แผนก ..

- เป็นไปกับด้วย "โลกีย์อย่างหนึ่ง"
- เป็นไปด้วย "โลกุตระอย่างหนึ่ง"

"วิชชาโลกีย์" คือติดความรู้ความเห็นของต้นเองนี้หนึ่ง ติดสิ่งทั้งหลายที่มาปรากฎให้เรารู้เราเห็นนี้อย่างหนึ่ง "วิชชาก็ดี สิ่งที่ให้เรารู้เราเห็น ด้วยอำนาจแห่งวิชชาก็ดี เป็นของจริงและของไม่จริงเจือปนอยู่ด้วยกันทั้งสิ้น" แท้ของจริงในที่นี้เป็นส่วนสังขารธรรมทั้งสิ้น ขึ้นชื่อว่าสังขารแล้วย่อมไม่เที่ยงไม่มั่นคงถาวร

ฉะนั้นเมื่อต้องการโลกุตระต่อไป "ให้รวมสิ่งที่เรารู้เราเห็นทั้งหมดเข้ามาเป็นจุดอันเดียว คือ เอกัคคตารมณ์ ให้เห็นเป็นสภาพอันเดียวกันทั้งหมด" เอาวิชชาความรู้ทั้งหลายเหล่านั้นเข้ามารวมอยู่ในจุดอันนั้น จนรู้แจ้งเห็นจริงว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไปเป็นธรรมดา

แล้วอย่ายึดถือในสิ่งที่รู้ที่เห็นมาเป็นของของตน "อย่ายึดความรู้ความเห็นที่เกิดจากตนมาเป็นของของตน" ให้ปล่อยวางไปเสียตามสภาพ "ถ้าไปยึดอารมณ์ก็เท่ากับยึดทุกข์ ยึดความรู้ของตนจะเกิดเป็นเหตุแห่งทุกข์ คือสมุทัย"

ฉะนั้น "จิตที่นิ่งเป็นสมาธิแล้วเกิดวิชชา วิชชานั้นเป็นมรรคสิ่งที่เรารู้ต่าง ๆ ที่ผ่านไปผ่านมาเป็นทุกข์" จิตเราอย่าเข้าไปยึดเอาวิชชา อย่าเข้าไปยึดเอาอารมณ์ที่มาแสดงให้เรารู้ "ปล่อยวางไปตามสภาพ ทำจิตให้สบาย ๆ ไม่ยึดจิต" ไม่สมมติจิตของต้นเองว่า เป็นอย่างนั้นอย่างนี้

"ถ้ายังสมมติตนเองอยู่ตราบใด ก็เป็นอวิชชาอยู่ตราบนั้น" เมื่อรู้ได้โดยอาการอย่างนี้ "ก็จะกลายเป็นโลกุตระขึ้นในตน จะเป็นบุญกุศลอย่างประเสริฐ สูงสุดในฐานะที่เป็นมนุษย์พุทธบริษัทของพระพุทธเจ้า" .. "

"ท่านพ่อลีสอนกรรมฐาน"
(ท่านพ่อลี ธมฺมธโร)