ปัจจยสันนิสิตศีล

ปัจจยสันนิสิตศีล


.........

การปฏิบัติบูชาพระบรมสารีริกธาตุของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าก็คือการอบรมอธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา อธิปัญญาสิกขาเพื่อความบริสุทธิ์หมดจดจากกิเลสและอกุศลธรรมทั้งหลาย สิ่งหนึ่งที่เป็นพระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่าเป็นแสงเงินแสงก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นในยามรุ่งอรุณคือศีล โยนิโสมนสิการ (การพิจารณาโดยอุบายอันแยบคาย) อธิศีลในพระพุทธศาสนาเพื่ออริยวิมุตติได้แก่ ปาฏิโมกขสังวรศีล อินทรียสังวรศีล ปัจจยสันนิสิตศีล อาชีวปาริสุทธิศีลซึ่งเป็นไปเพื่อการขัดเกลาจิตใจ ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นไปเพื่อสมถะและวิปัสสนา เพื่อวิชชาและวิมุตติ

สิ่งหนึ่งที่เป็นข้อคิดในพิจารณาคือพระอนาคามีเป็นพระอริยบุคคลที่ละกามราคะ(ความยินดีเพลิดเพลิน พอใจในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ) ได้เป็นสมุทเฉทนั้น

ปุจฉา : ถ้าท่านมีความหิว ท่านสามารถเดินเข้าไปสั่งอาหารในร้าน

เพื่อรับประทานได้หรือไม่

วิสัชชนา : ได้

ปุจฉา : และจะต่างอย่างไรจากปุถุชนที่เดินเข้าไปซื้ออาหารในร้าน

วิสัชชนา : เพราะท่านเป็นผู้ที่บริบูรณ์ด้วยอธิศีล ซึ่งต้องพิจารณาว่า
การเดินเข้าไปซื้ออาหารในร้านนั้นเป็นไปเพื่อประพฤติ
พรหมจรรย์ เพื่อการอบรมเจริญกุศล

ไม่ใช่กินเพื่อเล่น เพื่อเที่ยว เพื่อกาม ซึ่งต้องมีการ
พิจารณาอย่างแยบคาย

หรือที่เรียกว่าโยนิโสมนสิการใน.....

ปาฏิโมกขสังวรศีล คือ การสมาทานและประพฤติเพื่อการ
วิรัติทุจิตทางกาย วาจา ใจ

อินทริยสังวรศีล คือ การสำรวมอินทรีย์ทางทวาร 6 ให้เป็น
ไปในกุศลธรรม

ปัจจยสันนิสิตศีล คือ การพิจารณาการใช้ปัจจัยเพื่อความ
ไพบูลย์ในกุศลธรรม เพื่อมรรคพรหมจรรย์

อาชีวปาริสุทธิศีล คือ การสมาทานและประพฤติที่เป็นไป
ในสุจริต 3 ที่เกี่ยวเนื่องอาชีพ

ซึ่งปุถุชนอย่างเราไม่ได้พิจารณา ไม่ได้สำรวมในศีลจึงสั่ง
อาหารด้วยโลภะ

ซึ่งท่านจะไม่มีแม้แต่ขณะเดียวของจิตที่จะสั่งอาหารด้วยโลภะ

ดังนั้นจึงเป็นผู้ที่ควรประพฤติตามและควรนอบน้อมโดยส่วนเดียว

ปุจฉา : และท่านจะต้องประพฤติศีลหรือพิจารณาศีลบ่อยแค่ไหน

วิสัชชนา : พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่าผู้ที่จะบรรลุได้ต้องมีศีลที่หนัก
แน่นดุจแผ่นดินเพื่อรองรับกุศลธรรมขั้นสูงเพื่อรองรับฌาณ
สมาบัติ มรรค ผล นิพพาน

ปุจฉา : และเมื่อไร ปุถุชนอย่างเราจะเข้าถึงความเจริญ ความเป็น
อารยะชนที่พระอริยเจ้าได้เข้าถึงแล้วบ้าง

วิสัชชนา : เพราะศาสนาคือศาสนาของผู้ที่ฝึกตน เป็นการภาวนา ทำ
ให้เจริญขึ้น งอกงามขึ้น จนถึงความเป็นพระอรหันต์ผู้มี
สติไพบูลย์ ไม่เป็นปัจจัยให้อกุศลธรรมแม้เล็กแม้น้อยเกิดขึ้น

ปุจฉา : เป็นเรื่องของการสั่งสม อบรมจริง ๆ ทีละขณะของสังสารวัฏฏ์
จนกว่าจะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม

วิสัชชนา : การปฏิบัติบูชาก็คือการอบรมบารมี 10 เพื่ออบรมสติ
ปัฏฐาน 4 สัมมัปปธาน 4 อิทธิบาท 4 อินทรีย์ 5 พละ 5
โพชฌงค์ 7 อริยมรรคมีองค์ 8 ที่อารยะชนหรือพระอริยเจ้า
ทั้งหลายดำเนินไปแล้วนั่นเอง

จากที่กล่าวมาแล้ว จะเห็นว่าเราทั้งหลายควรปรารภความ
เพียรในการประกอบเนือง ๆ ด้วยอธิศีลซึ่งมีคุณมากจริง ๆ

ขอให้การปฏิบัติบูชาของเราและท่านทั้งหลาย จงเป็นไปเพื่อ
อมตธรรมอันปราศจากสังขารธรรมปรุงแต่ง คือพระนิพพาน

 

อนุโมทนาอย่างมากครับ สาธุๆๆ