บันทึกสมาธิ

เริ่มนั่งสมาธิโดยที่ไม่รู้จักมันเลยซักนิด
ตอนแรกคิดว่าภาวะอารมณ์ของสมาธิจะต้องเป็นอะไรซักอย่างนึงที่ต้องมหัศจรรย์
แต่ประสบการณ์ระหว่างนั่งสมาธิยังไม่พบอะไรอย่างที่ว่าเลย
มีแต่ วิตก ที่เรากำหนดขึ้น บางทีมันก็คลุกเคล้าคำภาวนา ไปเป็นวิจารได้แล้วมันใช้เวลาซักพัก เรามีความรู้สึกว่าหน้าเรายิ้มแฮะ อันนี้สังเกตง่ายเพราะตอนเริ่มนั่งรู้สึกตัวทุกครั้งว่าเกร็ง หน้าเราจะตึงๆ ซึ่งหน้าเกร็งหน้าตึงเนี่ยมันมีพัฒนาการของมันเหมือนกันแฮะ
พอรู้สึกว่าหน้าเรายิ้ม อารมณ์เราก็ยิ้มนิดๆ ก็สงสัยอีกว่าเอ๊ะ นี่เป็นความรู้สึกเป็นสุข รึเปล่า ว่าแล้วก็นั่งต่อไปอีกแป๊ปนึง แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตอนหลังใช้คำภาวนา บริกรรมไป ให้เกิดวิตกที่เรากำหนดขึ้น จะได้ชักนำไปสู่วิจาร ปรากฎว่าทำไม่ได้แฮะ เพราะวูบหลับ ทุกเที่ยว แถมชักจะนั่งได้ไม่ค่อยนานซะแล้ว ( แรกๆนั่งได้ประมาณ 1-1ชั่วโมงกว่าๆ นี่คือนานของผม คนอื่นอาจเรียกว่าไม่นาน หลังๆนั่งได้แค่ 40 นาที ก็ลุกแล้ว )
กลับมาที่พัฒนาการของอาการหน้าเกร็งหน่อย....
แรกๆนั่งไม่เป็น ตามดูลมหายใจ ก็เลยกำหนดลมหายใจ ซึ่งเอาตามหลักที่ว่าหายใจเข้ายาวออกยาวเป็นหลัก
ปรากฎว่าอึดอัดมากๆๆ เพราะไปขัดกับระบบประสาทอัตโนมัติ เพราะคนเรามีระบบหายใจเป็นอัตโนมัติ ไม่ต้องไปกำหนดเราก็หายใจด้วยอัตราตามธรรมชาติของเรา พอขัดกันก็อึดอัดมาก หน้าตาเรารับรู้ได้เลยว่าเกร็ง ตึงขมับ 2 ข้าง ตุ้บ..ตุ้บ...
แก้ใหม่เป็นหายใจให้มันสั้นลง เออ...ค่อยยังชั่ว
ระหว่างที่เรียนรู้กับลมหายใจที่กำหนดขึ้นมา กับความอึดอัดที่เกิดขึ้น หาทางแก้ไขให้มันสบายๆตัวขึ้น ดันมีอาการที่ตอนแรกนึกว่ามันเป็นอาการปีติเกิดขึ้นซะอีก แต่ถึงตอนนี้ก็ยังสรุปไม่ได้เหมือนกันว่ามันคืออาการของอะไร
อาการที่ว่าก้คือ อาการน้ำลายเริ่มในคอเยอะขึ้น
รู้สึกว่าโคนลิ้นมันโตขึ้น บวกกับน้ำลายเยอะขึ้น ไปขวางทางเดินลมหายใจที่คอหอย
หายใจไม่ได้ เพราะทางเดินลมตีบ
หน้ารู้สึกตึง และเกิดการยุบตัวมากระจุกรวมกันที่กลางหน้าแถวจมูก
ระคายคอ ต้องกระแอม อยู่หลายครั้ง เป็นปฏิกิริยาตอบโต้อาการระคายคอ
สุดท้ายดันมีน้ำตาไหลออกมาที่ตาซ้ายข้างเดียวทุกที
งง...อยู่เกือบ 20 วัน ว่าอะไรวะเนี่ย....
เริ่มออกหาข้อมูลเรื่องการนั่งสมาธิใหญ่เลยทีนี้
ไว้ค่อยต่อคราวหน้า....

 

ฌาน1(จับคำภาวนา) กำลังยกตัวเข้าสู่ ฌาน2

ยังไม่ทันใดยกตัวเข้าสู่ฌาน2 ก็เกิดความฟุ้งซ่าน

ไปจับภาวนาตัวอื่น (กลับสู่ฌาน1 อีกรอบ)

แล้วก็เข้าสู่ความฟุ้งซ่าน


--------------------------------

ปัญหาคือ

นั่งสมาธิแบบไม่ได้กำหนดอุปกรณ์ให้แน่นอนว่าจะใช้ตัวใดกันแน่
คือกำหนดไว้แล้วก็เปลี่ยนไปเรื่อย
การเปลี่ยนอุปกรณ์คือการกลับมาเริ่มต้นที่ฌานหนึ่งใหม่
ใช้ "พุทโธ" เป็นอุปกรณ์ หรือ ใช้ "จับลมหายใจ" เป็นอุปกรณ์
ก็เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง

พุทโธ อีกอารมณ์หนึ่ง
เล่นกสิณ(เตโชกสิณังๆๆ วาโยกสิณังๆๆ อาโลกสิณังๆๆ ฯลฯ) อีกอารมณ์หนึ่ง
จับลมหายใจ อีกอารมณ์หนึ่ง
นะมะพะทะ อีกอารมณ์หนึ่ง
สัมปจิตฉามิ อีกอารมณ์หนึ่ง
โสตัตตะภิญญา อีกอารมณ์หนึ่ง

-----------------------------------

ถ้าไม่ปรับแก้ มันก็อยู่ที่ "ฌานหนึ่ง-ฌานสอง" เป็นอย่างนี้ตลอด (ยกจิตเข้าสู่ ฌานสาม ได้ยาก)
ไม่งั้นก็เปลี่ยนไปเล่นเตโช นั่งเพ่งเทียนแล้วบริกรรม"เตโชกสิณังๆๆๆ" จนจิตนิ่ง
(เหมือนพวกเล่นไสยฯชอบทำเพื่อให้จิตมันแข็ง) แบบนี้ก็อาจช่วยได้มากเลยทีเดียว