ทำอย่างไรเมื่อกลัวทุกครั้งที่หลับตา

ทำอย่างไรคะเมื่อเวลาที่นั่งสมาธิทีไรจะรู้สึกเหมือนกลัวๆอะไรซักอย่างรู้สึกเหมือนกับว่ากลับความเงียบคะเเม่เคยเล่าไห้ฟังว่าตอนเด็กๆเวลานอนจะต้องเปิดเพลงไห้มีเสียงไว้ตลอดเวลาเมื่อได้ยินเสียงเเล้วก็ หลับไปเองคะแต่เมื่อไรที่ปิดเสียงเพลงก็จะตื่นขึ้นมาเเล้วร้องไห้..แต่นี่ยังไม่แปลกนะคะที่แปลกคือตอนที่อายุประมาณ3-4ขวบ คะชอบตื่นขึ้นมาตอนตี3ตี4แล้วคุ้มคลั่งประมาณว่ารู้ตัวคะว่าตื่นแต่มันพูดไม่ถูกคือตื่นมาแล้วร้องไห้มองไปรอบๆห้องเเล้วในใจตอนนั้นคิดว่ากำลังกลัวอะไรซักอย่างอยู่คะ จากนั้นก็วิ่งไปเปิดไฟเเล้วร้องไห้อย่างหนักจนพักหลังต้องเปิดทีวีนอนแล้วก็จะค่อยๆหายไปเองค่ะอาการแบบนี้ทำไห้หนูสงสัยว่าหนูเป็นโรคประสาทรึปล่าวคะหรือหนูเป็นอะไรแน่เพราะปัจจุบันตอนนี้อายุ16เเล้วกำลังฝึกนั่งสมาธิเพราะอยากไห้ใจสงบๆเคยนั่งอยู่ครั้งนึงเเล้วรุสึกสบายเหมือนจะลอยได้ยังไงบอกไม่ถูกคะเเต่ตอนนั้นเรียนอยุ่โรงเรียนประจำเเต่ถูกเพื่อนมากวนหลังจากวันนั้นก็ไม่เคยได้รุสึกแบบนั้นอีกเลยค่ะ..ยัง งงๆตัวเองอยู่เหมือนกันคะว่าเป็นอะไรเเน่หนูเป็นโรคประสาทรึปล่าวค่ะ..เเล้วช่วงหลังเวลที่จะนั่งสามธิหนูก็รู้สึกกลัวทุกครั้งที่หลับตามันเป็นเพราะอะไรหรอค่ะ??งง:'(

 

ขอส่งกำลังใจมาให้นะจ๊ะหนูจ๋า...
หนูเป็นเด็กดีและน่ารักมากเลยจ้ะ....
ถ้านั่งหลับตาแล้วกลัว...หนูจะลืมตาก็ได้นะจ๊ะ
เราดูสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นจ้ะ...

 

พี่ก็เคยกลัว...
แต่ถ้าเราศีลบริบูรณ์...(ศีล 5)
ก็ไม่ต้องกลัวจ้ะ
ธรรมะรักษา บุญรักษานะจ๊ะ..คนดี

 

เป็นจิตใต้สำนึกที่สะสมมาจากตอนเด็กนั่นเอง

ตอนนี้ต้องการจะขจัดความคิดกลัว ก็จะต้องสร้างคามเคยชิน ขั้นนี้หากหลับตา ความกลัวก็เกิดขึ้น เราจะนั่งลืมตาไปก่อน โดยภาวนาองค์กรรมฐานที่ใช้ไว้ เมื่อทำไปๆๆ บ่อยๆ ก็ลองค่อยๆหลับตาดูสิว่า ความกลัวจะเกิดขึ้นไหม เมื่อยังนึกๆกลัวอยู่ ก็ลืมตาภาวนากรรมฐานไปก่อน ทำไปๆๆ ก็ทดลองหลับตาอีก เป็นต้นอย่างนี้แหละ จนกว่าจะเกิดความชินจนอาการนั้นหายไป

ไม่ใช่เป็นโรคประสาทหรือโรคดอก ปุถุชนมีความกลัวด้วยกันทุกคน จะกลัวมากหรือกลัวน้อยแล้วแต่

 

....มรณานุสสติกรรมฐาน....

 

กลัวเหมือนกันค่ะ ตอนนั่งสมาธิและหลับตา รู้สึกกลัวเองว่าจะมีอะไรอยู่ข้างหน้าเราหรือรอบๆ ตัวเรารึเปล่า (คิดว่าเกิดจากดูหนังผีและจินตนาการไปเอง) พยายามหาทางแก้ไขอยู่ โดยเปิดรายการธรรมะ หรือเพลงธรรมะระหว่างฝึกสมาธิ ช่วยได้มาค่ะ (ดีกว่าฝึกเงียบๆ แหะๆ)
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คิดว่าทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ใจเราทั้งนั้นค่ะ อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด ไม่เห็นอะไร ก็อย่าไปคิดล่วงหน้าว่าจะมี จะเจออะไร ก็ลดความกลัวได้ค่ะ ^_^