คาถาปราบผีของหลวงพ่อเงิน..ตอนเดินธุดงค์

เรื่องจากหนังสือ "ลานโพธิ์" ฉบับที่ 886

"หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม" ท่านได้เล่าให้ฟังว่าเมื่อครั้งที่ท่านได้เดินธุดงค์ไปแสวงหาความวิเวกทดสอบสมาธิจิต

ในป่าเขตประเทศพม่า ได้พบกับสิงสาราสัตว์มากมาย ทั้งสัตว์ดุร้ายน่ากลัวและสัตว์ขนาดใหญ่ เช่น ช้าง เป็นต้น ท่านได้

เล่าว่า สัตว์ต่างๆเหล่านั้น ท่านก็ได้ใช้วิธีการแผ่เมตตาให้ทุกครั้งที่เผชิญหน้า ก็ได้ผลดี บางครั้งพบเสือชนิดประจันหน้า

ก็อาศัยการแผ่เมตตาช่วยทำให้เสือร้ายบ่ายเบนหลบทางไปได้ นับว่าบารมีแห่งการแผ่เมตตาตามแนวทาง

แห่งพระพุทธองค์นั้น เป็นประดุจเกราะแก้วคุ้มภัยได้ประเสริฐกว่าสิ่งต่างๆ ทั้งหลายทั้งปวง ท่านเล่าว่า มีครั้งหนึ่ง

ที่ท่านเดินทางไปในป่าลึก ระหว่างทางพบกลดพระเก่าๆ หลายกลด ล้มระเนระนาด และมีเศษซากกระดูกคนซึ่งน่า

จะเป็นกระดูกพระที่มาปักกลดอยู่ ท่านได้พิจารณาเห็นว่าสถานที่ตรงนั้น น่าจะมีอะไรเป็นพิเศษซึ่งเป็นอันตราย

อยู่แน่นอน พระธุดงค์เหล่านั้นจึงมาจบชีวิต อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ ท่านจึงได้เก็บเศษซากกระดูกเหล่านั้นมาทำพิธีบังสกุล

อุทิศส่วนกุศลแล้วจัดการขุดฝังไว้ให้จนเรียบร้อยดี เพื่อพิสูจน์ว่าสถานที่ตรงนี้มีอะไรอยู่ ท่านจึงตัดสินใจปักกลดเพื่อ

ปฎิบัติธรรมตรงนั้น ท่านเล่าว่า พอเวลาใกล้ค่ำก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น อากาศบริเวณนั้นเยือกเย็นลงอย่างรวดเร็ว

จนท่านแทบจะทนไม่ไหว จึงรีบเข้ากลดแล้วบำเพ็ญภาวนาเพื่อระงับความเยือกเย็น กว่าจะดับความเย็นก็ใช้เวลาเกือบดึก

แต่อากาศเริ่มเปลี่ยนเป็นอบอ่นและทวีความร้อนมากขึ้น จนท่านมีเหงื่อเริ่มออกที่จึวร ทันทีนั้นก็มีเสียงดังขึ้นรอบ ๆ

กลดเกรียวกราว คล้ายกับเสียงเหวียดร้องของสัตว์ร้ายที่ไม่เคยรู้จัก แล้วก็ทวีความดังขึ้นเรื่อย ๆ ท่านก็ได้แต่ภาวนาจิต

เข้าสู่สมาธิ พร้อมด้วยยกเอา " คาถาตวาดหิมพานต์" ตามที่ได้เรียนมากับอาจารย์ เข้าสู่การภาวนาร่ายเป็นพุทธมนต์

ด้วยเสียงอันดังก้องกังวาลขึ้น เพื่อกลบเสียงร้ายเหล่านั้น พอร่ายพุทธมนต์จบ เหตุการณ์อันน่าสะพรึงเพริดก็บังเกิดขึ้น

กลดที่คลุมอยู่เปิดขึ้นตรงเบื้องหน้าท่าน ท่านตกใจมากลืมตามองออกไป ปรากฏแสงสว่างจ้า

ใบหน้าประหลาดเหมือนหน้าคนที่น่าเกลียด แต่เล็กเท่ากำปั้น ลอยอยู่มีเสียงพูดออกมาว่า

"หมดหรือยัง"

ท่านได้สติจึงได้รีบภาวนาร่ายพุทธมนต์ ต่อไปอีกหลายบท เพื่อไม่ให้ขาดเสียง

จนหมดไส้หมดพุง นึกคาถาหรือบทสวดมนต์อื่น ๆ ไม่ได้อีกแล้ว จึงเงียบเสียงลง

หลังจากเงียบเสียงลงได้เพียงครู่เดียว เหตุการณ์เช่นเดิมก็ปรากฏขึ้นอีก กลดถูกเปิดขึ้น

เสียงพูดจาจากคนหน้าตาน่าเกลียดหัวเล็กเท่ากำปั้นดังขึ้นว่า

"หมดแล้วรึ"

ท่านรู้สึกตกใจมาก เสียงนั้นย้ำต่อในทันทีทันใดว่า

"เอาล่ะนะ"

หลวงพ่อเงินเล่าต่อว่า พอสิ้นเสียง "เอาล่ะนะ" กลดทุกด้านเปิดขึ้นทันที ท่านตกใจมาก

ได้แต่ร้องคำเดียวว่า "อะ"

สิ้นเสียงร้อง "อะ" ของท่าน

กลดทุกด้านก็ปิดลง เสียงร้องหวีดโหยหวนก็ห่างไกลออกไปอย่างรวดเร็ว เหตุการณืเงียบสงบลง

เสียงวิเวกแห่งป่าดง หรีดหริ่งและกังวาลของสัตว์ป่าในราตรีแห่งนั้นก็เข้ามาแทนที่

ท่านเล่าว่า เมื่อเหตุการณ์สงบลงก็ได้พิจารณาเหตุที่เกิดขึ้น ก็ปลงใจว่า เจ้าตัวหัวเท่ากำปั้น ตัวเท่ากระพ้อมนั้น

คงเป็น "ปอบ" ชนิดหนี่งที่มีวิชาแก่กล้า จึงไม่เกรงกลัวบทคาถาต่าง ๆ แด่มาพ่ายแพ้ต่อคำว่า " อะ" คำเดียว

ท่านเล่าว่า ต่อมาภายหลังพระภิกษุมาขึ้นธุดงค์กับท่าน ท่านมักมอบคาถา "อะ" ให้พระธุดงค์เพื่อนำไปใช้เมื่อ

พบเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่สุดความสามารถก็ล้วนได้ผลดียิ่ง


จึ้ย....น่ากัว ...

www.konrakmeed.com/webboard/upload/index.php?showtopic=1976

 

ขอบคุณมากครับ เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ผมจะนำไปเล่าเพื่อนๆ ต่อ ขออนุญาตด้วย

 

ขอบคุณมากครับ

ไม่รู้ผมมั่วหรือเปล่านะครับ เมื่อก่อนเคยอ่าน มันเป็นคำว่า นะ หรือเปล่าครับผมก็จำไม่ได้แล้ว

 

ขอบคุณมากครับ เป็นประโยชน์อย่างยิ่งครับ

 

ยินดีขอรับ..เกล้าฯคิดว่าองค์ท่านหลวงปู่ท่านคงมีความเมตตา..ต่อลูำกหลานทุกๆคน..อยากให้เผยแพร่..อยู่แล้วขอรับ
โดยส่ีวนตัวของเกล้าฯ

เกล้าฯรู้สึกศรัทธา..ในความเด็ดเดี่ยว...ขององค์หลวงพ่อเงินอย่างยิ่ง.ในการที่องค์ท่านไม่หวั่นเกรงภยันตราย..คือความตาย.

.เกล้าฯก็เลยไปค้นหา..คาถาที่มีคำว่า..อะ..นำหน้า..เพราะรู้สึกคำว่าอะนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้ว..ไปเจอคำว่าอะ..อยู่ในคาถาไล่ผีและคาถาอื่นๆหลายคาถา..แต่ไปเจออยู่บทหนึ่ง....ในหนังสือคู่มือชาวพุทธ...ของห้องหนังสือเรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา

เป็นคาถาท้าวเวสสุวรรณอีกแบบหนึ่ง(มีหลายแบบครับ)...คือ

อะกะโต ท้าวเวสสุวรรณโณ สัพเพยักขา พลายันติฯ

ก็เลยลองนำมาทดลองท่องดู...คือนอนท่อง..ขณะที่เคลิ้มๆ...จิตเป็นสมาธิ.ระดับอุปจาระ.ก็ท่องเลย...พอท่องจบเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดกับเกล้าฯ.....คือมือซ้ายของเกล้าฯได้ยกขึ้น.กำหมัดแน่น....แล้วทุบฟาดลงกับพื้นห้องสุดแรงเกิด(พื้นปูนซะด้วย)...โอ้ย..ตอนนั้นเกล้าฯรู้สึกว่า..กระดูกแขนจะหักเสียให้ได้....รู้สึกชาไปทั่วแขน..

..ทุกวันนี้..เกล้าฯเข็ดเลยขอรับ..ไม่กล้านำมาท่องเล่นโดยพลการโดยเด็ดขาด..เลยขอรับ

 

เมื่อคืนนี้ผมเจอดีครับ ใกล้รุ้งเช้าประมาณตี4กว่าๆ ตกใจตื่นเพราะได้ยินเสียงกำแพงดังเหมือนมีคนมาทุบดัง''ปึง'' ลืมตาดูรอบๆก็ไม่มีอะไร ก็เลยเคลิมๆจะหลับผีอำซ่ะงั้น!! แต่อำในท่านอนตะแครงแปลกมาก นึกคาถาไรไม่ออกเลยท่องคาถามงกฏพระพุทธเจ้าหลายจบมากๆ แต่ก็ยังอำอยู่อีก ลืมตาดูไปรอบๆก็ไม่มีอะไร สักพักก็หาย เหนื่อยมากมาย

ต่อไปนี้จะใช้คาถา ''อะ'' ที่ท่านให้ไว้ ขอบคุณครับ ขออนุโมทนาครับ สาธุ

 

ขนาดพลังจิตหลวงพ่อเงินยังเหนื่อยเลย ถ้าเป็นเราๆจะไหวหรือครับ ผีอะไรถึงเหนียวขนาดนี้

 

เคยได้ยินอีกบทหนึ่ง ที่ครูบาอาจารย์ท่านให้ท่องยามฉุกเฉิน คือ...
พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระนัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระนัง คัจฉามิ

 

ยืนยันขอรับ..เมื่อหลายปีที่ผ่านมาเกล้าฯถูกอำจากผีอิสลามใส่ชุดดำ..ที่ห้อง..ท่องด้วยคาถาที่ท่านกล่าว...แต่ผีอิสลาม..ก็ทำเฉย
(ที่รู้ว่าเป็นผีอิสลามก็เพราะเห็นในจิตในใจ)

.ครั้งล่าสุดเมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา....เกล้าฯไปปฏิบัติธรรมกลางป่าช้า...ถูกวิญญาณผีสาวผูกคอตาย..มาอำ.ขณะยังไม่ได้หลับ..เกล้าฯก็ท่องคาถา..มงกุฏพระพุทธเจ้า...แต่ผีสาวเจ้าก็เฉย...

แต่พอเกล้าฯเอ่ยคำว่า...นะ

ปรากฏว่าทุกสิ่งทุกอย่างอันตธาน.โล่งแจ้ง..จ่างป่าง.ว่างเปล่า..สะบายตัว

(ที่รู้ว่าเป็นผีผูกคอตาย..เพราะท่านเจ้าอาวาสของวัดป่าดังกล่าวแจ้งตั้งแต่แรกแล้วว่าที่วัดแห่งนี้มีวิญญาณผีตายโหงที่ยังไม่ไปผุดไปเกิด..กุฏิว่างหลายที่..ถ้าจะเลือกไปพักกุฏิร้างกลางป่าช้า..ก็ให้ระวังแต่ผีตายโหง..คือผีผู้หญิงผูกคอตายมันจะมาหา...และไม่ว่าใครก็ตามมาพักที่วัดแห่งนี้มันก็จะไปหาทุกครั้ง..ท่านยังบอกอีกว่ากุฏินั้นเคยมีพระไปพักผีมันเอาคางมาเกยหลังพระ(เวลากลางวัน...พระกำลังเปิดหาบทสวดมนต์).

อนึ่ง..คาถาพระมงกุฏพระพุทธเจ้านั้น...อย่าได้ประมาทเป็นอันขาด....เพราะครั้งหนึ่งเกล้าฯ..ได้ฝันว่ามียักษ์ตัวเท่าตึก...เอาสองแขน..โอบรัดเกล้าฯ..แทบขาดใจ..แต่ที่รอดมาได้เพราะท่องคาถา..มงกุฏพระพุทธเจ้า...แล้วเกิดกำลังมหาศาล...ใช้กำปั้นทุบยักษ์จนจมดิน....

วรรค.....พักหายใจ

คำว่านะนั้นเป็นคาถา..ที่เกล้าฯใช้บ่อย...มาจาก

นะ เมตตา
โม กรุณา
พุท ปราณี
ธา ยีนดี
ยะ เอ็นดู

คาถานี้เกล้าฯได้จาก..ประวัติสามเณร..เดินธุดงค์.และองค์ท่านสามเณรได้เิดิน..เข้าไปในป่าชัฏ..ป่าดงดิบ..ไปเจอหลวงพ่อท่านหนึ่ง.หลวงพ่อท่านถามว่า..สามเณรมากับใคร...
สามเณร:มาองค์เดียวครับ
หลวงพ่อ:ถ้างั้น..หลวงพ่อจะให้คาถา...ไว้ป้องกันตัว..จะไปที่ไหนก็ไม่มีอันตราย

สามเณรก็เลยท่องคาถาจนขึ้นใจ...พอเงยหน้า..อีกทีไม่รู้หลวงพ่อหายไปไหน..

คาถานี้เกล้าฯมารู้ทีหลังว่าเป็นคาถาเมตตามหานิยม...จะมีเพิ่มมากกว่า..ที่เกล้าฯเขียน..แต่เกล้าฯก็ไม่ใส่ใจ...เพราะเชื่อมั่นในองค์หลวงพ่อที่หายตัวได้..ขอรับ..เรื่องนี้ท่านเขียนหนังสือออกมาตอนท่านได้อุปสมบทเป็นพระแล้ว

เพื่อนสหธรรมิกบางท่านอาจไม่เข้าใจ..โลกของวิญญาณ..เกล้าฯขออนุญาติ..เล่าจากประสบการณ์..และที่เคยศึกษา..จากท่านผู้รู้ขอรับ

ส่วนท่านได้ยินเสียงดังเหมือนทุบกำแพง.....ไม่ต้องกลัวขอรับ...ผีเขามาขอส่วนบุญ...ที่มาอำก็เพียงแต่..เขาอยากสื่อให้รู้ว่า...ว่าเขาลำบาก...
ถ้าได้ยินเสียงร้องให้...เขาก็ต้องการบุญ..มิได้จงใจหลอกแต่อย่างใด..

ถ้ได้เห็นผีเขย่าต้นไม้..อันนั้นเป็นเพราะเขาได้พยายามสื่อสารกับคุณแล้ว...แต่คุณไม่สามารถสื่อกับเขาได้.....เขาจึงเขย่าต้นไม้ให้รับทราบ..ว่าเขาอยู่ ณ ที่ตรงนั้น..ช่วยแผ่กุศลหรือทำบุญให้หน่อย..เขาลำบากจะแย่อยู่แล้ว

ตามประวัติครูอาจารย์..แม้แต่องค์หลวงพ่อเงินเองตามที่ได้อ่านมาแต่เริ่มท่านก็ใช้เมตตาเป็นหลัก.....ขอรับ
ส่วนที่ผีปอบ.ที่.อาวาทองค์ท่าน..เกล้าฯเชื่อว่า..มันไม่ยอมรับพลังแห่งเมตตาขอรับ...ด้วยเหตุนี้จึงมีคาถาปราบมารคำว่า..อะ..ปรากฏ....ขอรับ

ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม..คาถาไหนดีก็ท่องจำไว้เลยขอรับ...พอตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน..พระธรรม..หรือคาถาที่ท่านได้หมั่นท่องไว้ดีแล้ว..จะผุดขึ้นมาช่วยเิอง..ขอรับ

 

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ ^^
ทั้งน่ากลัว ทั้งน่ารัก ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆค่ะ

 

จะใช้อีกคาถาหนึ่งก็ได้นะครับ นั่นก็คือ "พุทโธ" ใช้ได้ทุกสถานการณ์ และทุกขณะที่เราหายใจเข้าและหายใจออกครับ

 

จะจดจำไว้ใช้ครับ

อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ ภุ พะ

นี้ดีและ

 

เคยได้ยินมาว่า ผะรี๋ จะกลัวคนดุ

ถ้าเราตวาดด้วยเสียงดุดัน โกรธกริ้ว เพราะมันมาก่อกวนความสงบของเรา

เสียงที่ดุดัน โกรธกริ้ว ดังๆ (บวกพลังใจที่เข้มเเข็ง) ของเรา จะมีอานุภาพ

ทำให้ผะอี๋หนีไป ใช่ป่าวคะ..

เคยสังเกตุว่าเวลาเราโมโหดุดัน ตอนนั้นทั้งคนแระหมาก็ไม่กล้าเข้าใกล้

เลยสรุปว่า ผะอี๋ก็คงไม่กล้าเข้าใกล้เหมือนกัน หุหุหุ

 

อนุโมทนา..ขอรับ..คือสุดยอดพระคาถา..จริงๆ

อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ ภุ พะ

คาถานี้มีชื่อว่า คาถาหัวใจพระพุทธคุณ ๙ ห้อง

ตามหนังสือสวดมนต์ทั่วไปท่านให้ใช้ภาวนา เวลาตกอยู่ในห้วงอันตราย..ขอรับ.

..สุดยอดๆ...อนุโมทนามิ...

 

ไม่แน่ใจครับ ผมอ่านดูแล้วเข้าใจว่าเป็นเพราะหลวงพ่อภาวนาคาถาตวาดหิมพานต์ไว้ก่อนออกเสียง อะ
อาจจะเป็นเหตุให้ อะ เป็นคำออกเสียงแห่งอานุภาพจากคาถาตวาดหิมพานต
นอกนั้น อะ ยังเป็นคำทางคาถาเช่น อะอย่านะ และ อะระหัง

 

"อะ" คำนี้ น่าจะคือ อะ ที่นำหน้าบทบาลี ในหลายบทสวดที่สำคัญ เช่น ยอดพระกัณฑ์ฯ(ศักดิ์สิทธิดี) ที่หลวงปู่แสงท่านได้ค้นเจอ และนำมาให้ได้สวดกัน จะมี"อะ"อย่เต็มไปหมด จริงๆก้หมายถึงหัวใจ พุทธคุณ นี่แหละ "อุอะมะ มะอะอุ" นอกจากคำๆนี้ ผมเคยอ่านเจอเวลาเกจิฯ ที่เก่งๆหลายท่านเจออันตรายจากอมนุษย์อย่ตรงหน้าเวลาไปธุดงค์ จะใช้คาถานี้ ซึ่งเหมือนกับคำว่า "อะ" คือ พิจารณาความตายเป็นอารมณ์ ตายแน่ๆ ตายๆๆ ตายแล้วหนอๆ และอีกคาถานึง "บทบังสุกุล"ที่ใช้สวดอภิธรรมตามงานศพ ไหนๆเราก็จะตายแล้ว สวดให้ตัวเราเองดีกว่า เพื่อจะได้ไม่ประมาทก่อนตาย ไม่หลงตาย ซึ่งสองอย่างใช้ได้ดีมากๆ ในยามคับขัน หรือยามใกล้ตาย

เหตุผลข้อหนึ่งที่ได้ผลมาจากพุทธะวจนะ คือ เราจะต้องไม่ประมาท มีสติโดยระลึกถึงความตายทุกๆลมหายใจ เข้า-ออกเป็นอารมณ์ ผู้นั้นได้ชื่อว่า "ผู้ไม่ประมาท"

 

อื่ม...จริงๆแล้วดีทุกบทนะ อยู่ที่จิตของเรานะ คาถาทุกบทดีหมดแต่จะให้ดีได้ เราต้องมั่นใจกำลังใจในคาถาจิตต้องบริสุทธิ์ก่อน โดยเราจะเก่งคนเดียวไม่ได้ อย่าลืมพระท่านสิ (ไม่มีอะไรเกินพระพุทธเจ้าไปได้)(ไม่มีอะไรเกินพระธรรมไปได้)( ไม่มีอะไรเกินพระอริยะเจ้าไปได้) ถ่องคาถาไม่ว่าบทไหน ควรนึกถึงพระรัตนตรัยพ่อแม่ครูบาร์อาจารย์เป็นที่สุดก่อน ส่วนตัวผมโดนบ่อย มาดีบ้าง มาร้ายบ้าง บางทีก็กลิ่น บางครั้งก็เสียง บางครั้งก็มาหัวเราะเยาะเย้ย บางครั้งก็มาถึงขั้นเหยียบ "แนะนำ แผ่เมตาให้เขาก่อน"แต่หากยังไม่ไปหรือเขาไม่รับ ก็ขอบารมีพระท่านอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้นะ ส่วนคาถาที่ผมใช้หรือจะเรียกว่าถนัด
คือ "สัมปจิตฉามิ"เป่าปู๊ด!!! หายหมด!!! แต่ก่อนท่องหรือภาวนา นึกถึงพระท่านก่อนด้วยความเคารพด้วยความจริงใจ นึกถึงพระท่านก่อนนะนึกให้เห็นภาพหรือพระพุทธเจ้าก่อน หากไม่รู้ว่านึกอย่างไงนึกเอาพระพุทธรูปที่เราชอบใจก็ได้เหมือนกันนั่นแหละ แล้วค่อยเดินคาถา แต่ก่อนตัวส่วนตัวเจ้าของก็ไม่รู้ ท่องดะส่ง ผล คือ ไม่อึไม่อือ บางที่เขาหัวเราะเยาะเข้าให้อีก บางทีเอาหนักเลย แต่หากยังไม่ได้ผลอะไร ก็ทำตามกระทู้ด้านบน ตายๆๆ ตายแล้ว จะไปไหน??? สวรรค์ พรหม หรือ นิพาน คนจะประสบณ์พบเจออย่างนี้ได้ส่วนใหญ่ต้องมีการปฏิบัติธรรมมาก่อนทั้งนั้นแหละไม่มากก็น้อยตามแต่วาระตามกรณี ฉะนั้นเขาไม่มาให้เปลืองแรงเปลืองเวลาเสียเปล่าเขาหรอก คือ
1.เขามาขอบุญให้เราอนุเคราะห์สงเคราะห์เขา (มาดี)
2.เขามาทดสอบกำลังใจ(มาดีเพื่อทดสอบ หรือ บางครั้งก็อาจเป็นอาจารย์พิเศษ)
3.เขามามุ่งร้าย ส่วนใหญ่ก็เจ้าของที่บริเวณนั้นแหละที่เป็นมิฉาทิฐิ บางทีก็สัมมาทิฐิ
(มาร้ายบางครั้งก็มาดี)
4.พวกคนเล่นของพวกมีวิชาเขาลองดี หรือ ประสงค์ร้ายในบางสิ่งบางประการ (มาร้าย)
(คาถาจะดีได้ ขึ้นอยู่ที่ศีลบริสุทธิ์-กำลังสมาธิ-กำลังใจมั่นคงในพระรัตนตรัย และ คาถา)
ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่าน สวัสดี....