ขอความกรุณาจากผู้ที่รู้ช่วยแก้ปัญหาเวลานั่งสมาธิด้วยครับ

คือเวลาผมนั่งสมาธิ มักเกิดอาการเสียวที่หว่างคิวบ่อยมากครับ ทำให้สมาธิไม่รวมตัว เพราะเกิดความกังวล สาเหตุเกิดจากอะไรครับ และควรแก้อย่างไร
ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

เพ่งมากไปหรือเปล่า ลองเอาสติมาจับที่หน้าท้องแทนดู แล้วดูผลว่าเป็นยังไงบ้าง แล้วมาเล่าอีกทีนะครับ

 

ขอเสริม คุณ อินทรบุตร ด้วยครับใหม่ๆเลยหากว่ากำลังสมาธิสะสมของเรายังไม่มากพอ..ถ้าเราไปเพ่งจะรู้สึกตึงๆและเสียวๆอย่างนั้นหละครับ. ถ้าหากไปกำหนดก็จะรู้สึกอึดอัด
แน่นหน้าอกอีก...ช่วงนี้ให้ทำความรู้สึกรับรู้การกระทบของลมหายใจเข้าและลมหายใจออกที่ปลายจมูกไปก่อน..เป็นการสะสมกำลังสมาธิ..ด้วยคำภาวนาคำใดๆก็ได้ตามแต่จะชอบ....
เนื่องจากเราอาจเป็นคนที่มีจริตชอบไปในทางที่เกี่ยวข้องกับฤิทธิ์มาก่อน.ส่วนมากเริ่มนั่งสมาธิจะชอบเพ่งในลักษณ์แบบนี้..
แล้วต่อไปหากสะสมกำลังสมาธิไว้พอสมควร.ยิ่งถ้าเราเป็นคนถนัดเพ่งที่กลางหน้าฝากหรือการทำสมาธิแล้วตาของเราชอบมองออกไปตรงๆออกไปข้างหน้าโดย
เฉพาะกลางหน้าฝาก..ยิ่งถ้าได้ฝึกกสิณด้วยแล้วจะยิ่งเข้าทาง
เราถึงจะสามารถทำได้..โดยไม่รู้สึกเสียวๆ.แต่จะแค่ตึงๆเล็กน้อยแบบไม่ได้ทำให้
รำคาญ.หากเกิดความเป็นทิพย์ที่การมองเห็นต่างๆเหมือนฉายแสงออกกลางหน้าผาก ทะลุผ่านตรงจุดที่เราเพ่ง
..อย่าตกใจแค่เป็นการรับรู้ของลักษณะการเพ่ง..แค่จะรู้สึกคันๆในจุดนั้นบ้างหลังจากลืมตาประมาณ 3 ถึง 4 วันก็จะหายเป็นปกติเองครับ...​

 

ครับ จริตออกไปทางเพ่งจุดตรงกลาง(ลักษณะกลมมีเปลว แปลเปลี่ยนสีขนาดบังคับไม่ได้) เพราะหลับตาก็จะเห็นเองทันที่ แต่ก็พยายามจับลมหายใจมากกว่า จะเพ่งเฉพาะเวลาดึงจิตให้นิ่งๆ เพราะใจลอย แต่ตอนเมื่อวานนี้แปลกใจตรงที่เสียวหว่างคิ้วตอนไม่ได้เพ่ง แต่กำหนดลมหายใจอยู่ เป็นเร็วมากจากเริ่มเบาๆจนหนัก เลยเกิดวิตก จนต้องถอนสมาธิ ครับ

 

ถ้าสีที่บอกมานะครับ..เป็นลักษณะวงกลม.มีขอบบางครั้งภายในวงกลมอาจมี 3 สีรวมขอบ..และก็จะลดลงเหลือ 2 สี และ 1 สีตามลำดับ.แต่เน้นว่าออกวงกลมนะคับ.คุณก็ใช้สติตามวงกลมนั้นไปได้เลยครับทั้ง 3 สีที่ผ่านมาจะสีอะไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ.มันจะเล็กบ้างใหญ่บ้างก็ไม่ต้องสนใจ
บางครั้งมันก็ชอบหนีขึ้นไปข้างบนด้านขวา.ตามมันไปเรื่อยๆครับ.จนกว่ามันจะกลายเป็น สีนำเงินสีเดียว.หรือเริ่มเป็นสีขาว..และมันก็จะใสและเป้าหมาย
คือเป็นประกายพลิกนั้นแหละครับ.ถึงจุดนี้
ก็ไม่ต้องมีคนแนะนำแล้วคับ..ทำไปเรื่อยๆหละ.
.ถ้าเดาไม่ผิดคงเคยกสิณกองนี้มาก่อนในอดีตชาติครับ..​

 

สาธุ...บรรยายเหมือนตาเห็นเลยนะครับ ใช่ครับ พอทราบหรือป่าวครับว่า กสิณอะไร ที่ผมพิจารณาสังเกต สงสัยน่าจะเป็น เตโชกสิณหรือป่าวครับ

 

(smile) ยิ่งถ้าเคยเห็นเปลวเทียนลอยจากทางด้านขวา.ในระดับต่ำกว่า
สายตา.แล้วผ่านไปทางซ้าย.ตอนทำสมาธิ.เป็นตัวบอกว่าคือกรรมฐานเดิมที่เคย
ทำได้มาแล้วในอดีตชาติครับ..

 

เวลาปกติ(ลืมตา)ทำอะไรอยู่ก็ชั่ง ถ้าปราถนาจะเห็น ก็เห็นได้ทันทีที่เพ่งขณะลืมตาอยู่งั้นเอง
และจะนิ่งกว่าชัดเจนกว่า(ชัดจนเห็นในลูกกลมมีฝุ่นสีขาวระยิบขยับลอยหมุนเหมือนเวลามองฝุ่นในแสงที่ผ่านช่อง)ครับ ลืมบอกไป ตอนสมัยเด็กๆชอบนั่งมอง พระอาทิตย์ และชอบมองฝุ่นในแสงที่รอดผ่านช่องประจำ โตมาก็ไม่เคยทำจนไปเลย เพิ่งนึกได้ว่า เป็น อาโลกกสิณ

 

เวลานั่งสมาธิ ภาวนาพุทโธ อยู่ๆก็ใจตกวูบสะดุ้ง ลองใหม่ตั้งใจกำหนดรู้ก็ยังเป็นอีก แก้ไงดีครับ จะว่าหลับผมก็ไม่รู้สึกว่าง่วงนะ ยังลองสังเกตุนั่งต่อได้

 

ความจริงแล้ว ข้าพเจ้าตอบปัญหาแบบเดียวกับที่คุณเป็นไปหลายครั้ง ข้าพเจ้าก็เลยเกิดความคิดว่า ถ้าข้าพเจ้ามีอารมณ์สมบูรณ์ มีเวลาว่าง ก็จะเขียนเกี่ยวกับ "ประสบการณ์ ในการ ปฏิบัติสมาธิ ในรูปแบบต่างๆ ที่ข้าพเจ้าเคยฝึกฝนมา" ให้ได้อ่านให้ได้คิดพิจารณากัน

ส่วนอาการที่คุณกล่าวมา ส่วนใหญ่ก็เป็นกันเกือบทุกคนขอรับ เพราะมันเป็นอาการของเส้นประสาทบริเวณนั้น มีปัญหา หรือผิดปกติ หรืออาจจะเป็น เส้นเลือดฝอยบริเวณนั้น ตีบ หรือเดินไม่สะดวก หรือ เดินสะดวกมากเกินไป (คืออาจเกิดจากการใช้สมองในขณะนั้น ก็เป็นได้ขอรับ) หรืออาจเกิดจากการเกร็งกล้ามเนื้อบริเวณนั้น จึงทำให้เกิดอาการอย่างนั้น แก้ไขได้ขอรับ มีหลายวิธี ถ้านั่งสมาธิอยู่ ก็ผ่อนคลายขอรับ อันนี้เขียนได้ แต่ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร คือ ผ่อนคลายอาการเกร็งบริเวณนั้น ขอรับ
หากเป็นเวลาปกติที่ไม่ได้นั่งสมาธิ ก็หัดนวดบริเวณนั้นบ้าง เอาน้ำเย็น น้ำอุ่น ประคบบ้าง แล้วแต่ว่าร่างกาย จะชอบ น้ำเย็น หรือน้ำอุ่น อาการเหล่านั้น ก็จะไม่เกิดขึ้น แต่ก็อาจจะกลับมาเป็นได้อีก ขอรับ แต่ถ้ารุ้จักวิธีผ่อนคลาย ก็จะไม่เกิดอาการ หมายความว่า ถ้าเกิดอาการก็ผ่อนคลาย มันก็จะหาย ไม่เป็นอีกขอรับ เพราะร่างกายของคนเรามันแปลกปลาดมหัศจรรย์ขอรับ

 

แสดงว่า มนุษย์ทุกคน นี่มันผิดปกติบริเวณนี้หมดเลยสินะเนี่ย...

 

การแก้ไข ณ จุดนี้ คือ ต้องพยายามฝืน พยายามดับ และควบคุมตรงจุดนี้ให้
ผ่านไปให้ได้ เพื่อสะสมกำลังสมาธิให้มีมากขึ้นครับ..
เนื่องจากว่าพอเราทำสมาธิแล้วจิตเค้าเริ่มสงบ.ไม่มีความกังวล ไม่ได้ส่งออกไปข้างนอก.และเค้าก็สงบนิ่งๆ ด้วยธรรมชาติของเค้า
ที่เป็นธาตุรู้.และเราก็มีสติคอยดูคอยรู้อยู่เลยเป็นเหตุให้อะไรๆก็รับรู้ได้เร็วขึ้น​

อีกส่วนหนึ่งก็เป็นวิบากกรรมที่จะมาคอยขวางกั้นไม่ให้เราปฎิบัติต่อ..
ถ้าเราไปกำหนดรู้ จะเป็นการใช้สติ ใช้ปัญญาแบบทางโลกๆคอยควบคุมเค้าไว้ซึ่งจะยังไม่ตรงทาง..
ต้องพยายาม.ทำอย่างที่ได้บอกไปก่อนในย่อหน้าตัวหนังสือสีเขียว..โดยที่ อะไรก็สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าได้ยิน สักแต่ว่าฟังไปก่อน.แล้วต่อไปจิตจะเกิดความกล้าหาญ มีความเข็มแข็งขึ้นเรื่อยๆ..และภายภาคหน้าปจะไม่มีความกังวลในจุดนี้..ถึงจะแก้อาการสุดุ้งและตกใจให้หายขาดได้ในอนาคต
วิธีการทำนองเดียวกันนี้ยังสามารถใช้แก้ปัญหาในส่วน
การสัมผัสภพภูมิต่างๆไม่ว่าเราส่งออกไปหรือท่านเข้ามารวมทั้งการ
โดนทดสอบจากทางภพภูมิเพื่อการทดสอบกำลังใจในการปฏิบัติของเราได้ด้วยครับ..​

 

กำหนดรู้แล้วยกไตรลักษณ์ปลงไปคับ ลืมตาใหม่ หลับตาเบาๆวางจิตไว้เหนือสะดือจับพองยุบคับ ทำจิตกลางๆไม่ตึงไปไม่ย่อนไปคับ รู้เห็นอะไรให้กำหนด ยกไตรลักษณ์

 

ได้ฟัง Buddhism Audio
ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ เข้าใจง่าย เลยลองทำ ตอนตีห้า ผลว่า ผ่านถึง ทุติยฌาน ใครยังติดขัดอยู่ก็เอาไปฟังดูนะครับ

 

เพ่งที่จิต อย่าเพ่งที่กาย
เจริญอานาปานสติ กำหนดรู้การไหล เคลื่อนไปมา


ถ้าเสียววูบ ก่อนทำกรรมฐาน ควรสูดลมหายใจเข้าออกยาวๆแรงๆ ๓-๕ ครั้ง
มีสติตั้งมั่น อย่าเพลิน