ขนลุก

สวัสดีครับ
เวลานั่งสมาธิแล้วรู้สึก ขนลุกทั้งตัว (ในจังหวะหายใจเข้าแรงๆจะยิ่งมีอาการรุนแรงหากหลุดจากการภาวะนา พุท-โธ ) ในบางครั้งหากนั่งนานๆประมาณหนึ่งชั่วโมงจะมีอาการที่ลมหายใจเข้าจะไปหมุนเป็นก้นหอยบริเวณกลางอก

-ปกติผมกำหนดจิตไว้ที่ปลายจมูก
-ผมมีสักยันต์จากวัดบางพระ
-ปัจจุบันชอบ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำติดต่อกันได้เป็นเดือนๆ (พอเริ่มตึงเกินไปก็เริ่มฟุ้งซ้าน สุดท้ายไปจบด้วยการผิดศีลโดยการเที่ยวเต่รตามภาษาคนอายุสามสิบ)

จึงอยากถามว่า
1 อาการจากการนั่งสมาธิเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่? และจะต่อยอดให้เกินอภิญญาได้หรือไม่? หากเป็นอภิญญาควรฝึกให้ไปทางด้านใด?
2 ความฟุ้งซ้านจากการปฏิบัตสมาธิที่ตึงจนเกินไป(เราควรจะอดทนและฝืนในการปฏิบัติต่อไป)(หรือผ่อนให้กายหยาบได้ไปทำในสิ่งที่ต้องการในทางโลกบ้างพอสบายใจแล้วก็กลับมาฝึกต่อ) อย่างไหนจะมีผลดีกว่ากัน

ขอความเมตตาจากผู้รู้ช่วยไขแสงสว่างให้แก่กระผมด้วยครับ
ขอบคุณไว้ล่วงหน้าครับ

 

อาการปีติครับ ไม่ใช่ทั้งของดี และ ไม่ดี ถือว่าเป็นสภาวะทางกายสภาวะนึงเฉยๆ ครับ ส่วนเรื่องลมหายใจผมไม่ทราบครับ

อยากได้แสงสว่างแบบไหนครับ? ถ้าอยากต่อยอดสมาธิ ให้เกิดปัญญา ผมพอแนะนำได้เล็กน้อย
แต่ถ้าสายอภิญญา กสิณ ต้องเชิญท่านอื่นหละครับ

 

ขอบคุณครับ
ส่วนตัวอยากปฏิบัติไปเรื่อยๆโดยไม่ได้หวังผลเป็นจุดหมาย
ด้วยความที่ว่าฝึกฝนด้วยตนเองไม่มีครูบาอาจารย์ จากการที่ได้ปฏิบัติมาระดับหนึ่งก็สามารถตอบโจทย์ตัวเอง ได้ว่า (ให้ปฏิบัติไปเรื่อยๆอย่าหวังในผลจากความอยากได้เพราะทุกอย่างคือสมมุติบัญยัติ)
แต่ก็กลัวว่าจะเสียเวลาและหลงทางจนฟันเฟือนได้

อยากได้แสงสว่างแบบไหนครับ? ถ้าอยากต่อยอดสมาธิให้เกิดปัญญา => จากปัจจุบันที่เป็นผมจึงอยากเดินให้ถูกทางครับจะได้ไม่เสียเวลา?

ขอบคุณครับ ขอคำแนะนำเพิ่มเติมด้วยครับ

 

ที่อยากจะแนะนำที่สุดคือ ให้หา ครูบาอาจารย์ นี่แหละครับ
เพราะผู้ที่เป็นครูบาอาจารย์จริงๆ เขาจะสำรวจวาระจิตเราได้ บางครั้งไม่ต้องพูดเขาก็รู้ เขาจะแนะนำเราต่อได้ โดยเราไม่หลงทางครับ

สำหรับคำแนะนำงูๆ ปลาๆ ถ้าจะลองฝึกเจริญปัญญานะครับ
ลองเพิ่มเวลานั่ง จาก 1 ชั่วโมง เป็น 2 ชั่วโมง ครับ โดยไม่ขยับร่างกายส่วนล่างเลย ตั้งแต่เอวลงไป
และอย่าให้สมาธิลงลึก ถ้าความรู้สึกของร่างกาย แขน ขา หายไปแล้ว อันนั้นลงลึกเกินไป ให้ถอยกำลังสมาธิ ลงมาอยู่ ระดับที่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดทางร่างกาย (จริงๆ แล้ว สมาธิยิ่งตื้นยิ่งดี เอาแค่ขณิกสมาธิ ก่อนขึ้นฌาน 1 ยิ่งดี จะได้รู้สึกถึงสภาวะได้ชัดเจน ไม่รู้สึกเบลอๆ มัวๆ เหมือนตอนสมาธิลงลึก) ที่จะให้ดู คือ ความเจ็บปวด จากการนั่งสมาธิ 2 ชั่วโมง เกิดการกดทับที่ขา นี่แหละครับ ให้จิตของท่านเห็นว่า สิ่งทั้งหลายในโลกนี้ อนิจจัง ไม่เที่ยง ทุกขัง เปลี่ยนแปลงตลอด อนัตตา ไม่ใช่ตัวตน
แม้แต่ความเจ็บปวด ในร่างกายของท่านเอง จากการนั่งกดทับ ไม่ขยับขาเลย สิ่งนี้ มันไม่ควรจะหายไปได้ แต่มันก็ไม่เที่ยง มันก็เปลี่ยนแปลง ถ้าท่านเพ่งจิต มันจะเบาลง และเมื่อจิตของท่าน เกิดปัญญารู้เมื่อไหร่ ว่า สิ่งนั้น ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่เรา ความเจ็บปวดนั้น เป็นเรื่องที่เราแค่รับรู้ แต่มันไม่ใช่เรา ความเจ็บปวดนั้นจะดับลงไป และท่านจะเห็นไตรลักษณ์จากกระบวนการนี้ครับ
จริงๆ แล้ว การปฏิบัติ มีหลายแนวครับ แต่ผมเคยปฏิบัติแนวนี้มา และรู้สึกว่า มันเป็นบาทฐานที่ดี และสร้างให้เราอดทนต่อ โทสะ อดทนต่อกิเลสที่บีบคั้นใจเราได้ ทำให้เป็นคนใจเย็นลงอย่างมากครับ

 

ขอบคุณครับ
มีเหตุที่ดีครับ ผมอ่านแล้วจึงคิดได้ว่า สมาธิต้องมีปัญญาเป็นเครื่องมือที่ช่วยส่องให้เห็นว่า (คืออะไร อยู่ตรงไหน จุดที่เห็น เวลาจะจับจะจับได้หรือไม่)

อย่างไรผมจะขอไปปฏิบัติดูครับว่าจะเป็นอย่างไร ขอบคุณครับ

 

สาธุครับ....มีคำแนะนำดีดี มาให้เสมอ ขอบคุณครับ

 

ขอเดชะชัยชนะพุทธองค์ จงบันดาลดลมงคลชัยให้ไพศาล เป็นยอดยิ่งมิ่งขวัญทุกวันวาน แด่ท่านปุณบพิธ

อันว่า พุทธานุภาพ จะสูงจนไร้ขีดจำกัดก็เกิดมาจากแรงเสริมแห่งความเมตตาที่มีให้แก่ผู้อื่นนี่แหละครับ (อันนี้เป็นคำตอบที่ผมได้มาจากการพิสูจน์ด้วยตนเองครับ ไม่ได้ไปจำจากใครเขามาครับ)

 

เห็นภาพแล้วได้แง่คิดดีครับ

 

สักกาโรนะโมเตอังคีระสะ สากกะยะปุตตะ มหาวันทะนังพุทธะรูปัง สิโรตะมะนิรันตะรัง โลเกหิ

สักกาโรนะโมเตอังคีระสะ สากกะยะปุตตะ มหาวันทะนังพุทธะรูปัง สิโรตะมะนิรันตะรัง โลเกหิ

สักกาโรนะโมเตอังคีระสะ สากกะยะปุตตะ มหาวันทะนังพุทธะรูปัง สิโรตะมะนิรันตะรัง โลเกหิ

- สวดบทนี้ก่อนนั่งสมาธิทำให้รู้สึก สงบนิ่ง ดีมากครับ

- เมื่อวานก็มีอาการตึงที่กลางหน้าอกอย่างมาก ครับ

 

ขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรครับ
หางอึ่งเล็กๆ น้อยๆ ของผมนั้น ก็ได้รับความกรุณามาจาก อาจารย์ฆราวาส และ พระอาจารย์ทั้งหลายทั้นสิ้น ความดีใดๆ ทั้งสิ้น ผมขอยกให้แก่คณาจารย์ที่ได้สอนผมมาครับ