การรักษาศีล

การรักษาศีล

การรักษาศีลบริสุทธิ์ ด้วยการไม่ล่วงเอง ไม่ใช้ให้ล่วงและไม่ยินดีต่อเมื่อ ผู้อื่นล่วงศีลและตัดความพอใจในนิวรณ์ ๕ โดยระงับนิวรณ์ไม่ให้รบกวนจิต เมื่อขณะปฏิบัติสมณะธรรมได้ และทรงพรหมวิหาร ๔
ประการได้อย่างครบถ้วนอย่างนี้ อารมณ์จิตก็เป็นฌานและฌานจะไม่รู้จักเสื่อมเพราะพรหมวิหาร ๔อุ้มชูคนที่มีพรหมวิหาร ๔ประจำใจ ศีลก็บริสุทธิ์ไม่เศร้าหมอง สมาธิก็ตั้งมั่น วิปัสสนาญาณ
ก็ผ่องใสรวมความว่าพรหมวิหาร ๔ เป็นกำลังใหญ่ในการปฏิบัติสมณะธรรมทุกระดับ
ในการรักษาศีลนั้นให้ท่านพิจารณาก่อนดังนี้

๑. ปกติท่านชอบให้ใครมาทำร้ายร่างกายท่านไหม? ถ้าท่านอยู่ดีๆ โดยไม่มีความผิดใดๆ ถ้ามีจะมาฆ่าท่านหรือมาทำร้ายร่างกายท่านท่านจะยินยอมให้เขาทำได้ด้วยความเต็มใจ หรือท่านจะไม่พอใจในการกระทำอย่างนั้นของเขา

๒. ทรัพย์สมบัติท่านได้รับมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษก็ดี หรือทรัพย์ที่ท่านพยายามเก็บหอมรอมรับไว้ด้วยความวิริยะ อุตสาหะ ที่คอยกระเหม็ดกระแหม่ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
เมื่อท่านเก็บสะสมไว้พอสมควรแก่การที่คิดว่าจะพอดำรงความเป็นอยู่ให้มีความสุขได้ตามควรแล้วถ้ามีบุคคลคณะหนึ่ง หรือคนเดียวก็ตามมาบังคับหรือขู่เข็ญยื้อแย่ง หรือลักขโมยทรัพย์ที่ท่านอุตส่าห์เก็บหอมรอมริบไว้นั้นไปเป็นสมบัติของเขา โดยที่เขาไม่มีสิทธิและท่านเองก็มิเห็นชอบด้วย

๓. ท่านมีคู่ครองที่รัก หากมีใครก็ตาม มาแอบละเมิดสิทธิร่วมกันกับคู่ครองของท่านโดยที่ท่านมิได้เห็นชอบด้วย

๔. ปกติมักจะมีคนมาพูดเรื่องราวที่ไม่เป็นจริงให้ฟังเสมอ ๆ
แม้แต่เรื่องที่พูดนั้นเป็นเรื่องที่มีความสำคัญมากเดี่ยวแก่ผลได้ผลเสียของชีวิตและทรัพย์สิน เขาก็ยังไม่ยอมพูดอะไรตามความเป็นจริง ข่าวคราวการเคลื่อนไหวต่างๆ ที่ได้รับจากผู้นั้นเป็นข่าเท็จตลอดมา หาความจริงจากวาจาของเขาไม่ได้เลย

๕. ปกติท่านเป็นคนดีมีสติสัมปชัญญะ แต่บังเอิญมีใครมาแนะนำท่านว่าการเป็นคนเรียบร้องอย่างนี้ ติ๋มเกินไป ไม่ทันสมัย เรามาหาน้ำยาย้อมใจ พอที่ช่วยส่งเสริมใจ ให้เคลิบเคลิ้มทำอาการต่างๆ ทำอาการอย่างคนบ้าๆ บอๆ ได้ ร้องเพลงในที่รโหฐานที่เขาต้องการความสงบสงัดก็ได้ โดยไม่ต้องเกรงใจใคร ทั้ง ๆ ที่เวลาปกติทำไม่ได้นอนกลางถนนหนทางก็ไดด่าพ่อเตะแม่ก็ได้ โดยไม่ต้องคิดถึงบุญคุณที่ท่านเลี้ยงดูมา รวมความว่าทำแบบคนบ้า ๆ บอ ๆ ได้ด้วยความเต็มใจจนชาวบ้าน ชาวเมือง ที่มีสติสัมปชัญญะ พากันเห็นว่าเรากลายเป็นคนบ้า ๆ บอ ๆ เสียแล้ว

อยากจะถามว่าอาการทั้ง ๕ อย่างนี้เป็นอาการของคนที่พร่องในศีลแต่ละอย่าง ตามสิกขาบทที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ ถ้าท่านถูกกระทำอย่างนั้นทั้ง ๕ ข้อ หรือข้อใดข้อหนึ่ง
ท่านจะมีความพอใจเพียงใดหรือไม่ ท่านคิดว่าคนปกติทำอย่างนั้นเป็นสุภาพหรือเป็นอันธพาลที่โลกประณามว่าชั่วช้าสารเลว

ขอให้ท่านตอบและเลือกเอาเองถ้าท่านเลือกเอาในปฏิปทาที่กล่าวมาแล้วแต่ข้อเดียว ท่านก็อย่างเพ่อหวังในฌานสมาบัติหรือมรรดผลเลย เพราะท่านเลวเกินไปกว่าที่จะเข้าถึงฌานสมาบัติหรือมรรคผลได้ ถ้าคิดว่าท่านเว้นความชั่วช้าเลวทรามอย่างนั้นได้เด็ดขาด จนมีความรู้สึกเป็นปกติ ธรรมดาไม่ต้องระมัดระวัง
อย่างนี้ท่านมีหวังดำรงอยู่ในฌานได้แน่นอน การที่มีคนพูดว่าฌานสมาบัติหรือมรรคผลในสมัยนี้ไม่ควรหวัง เพราะไม่มีใครจะบรรลุได้นั้น ไม่เป็นความจริงให้ท่านดีเท่าดีเถิด

ฌานและมรรคผลยังมีสนองความดีท่านอยู่เป็นปกติที่ไม่ได้ไม่ถึงแม้แต่ฌานโลกีย์ ก็เพราะแม้แต่ศีลที่เป็นความดีหยาบๆ ที่พระอริยะเจ้าเห็นว่าเป็นของเด็กเล่น ก็ไม่สามารถจะรักษาบริสุทธิ์บริบูรณ์ได้ จะเอาอะไรมาเห็นผีเห็นเทวดา เห็นสวรรค์ นรก อันเป็นวิสัยของผู้ได้ฌาน เพราะศีลเป็นความดีในระยะต่ำ ก็ยังทรงไม่ได้ ความมุ่งหมายเอาพระนิพพานก็ยิ่งไกลเกินไปที่จะหวังได้ คนประเภทนี้ท่านกล่าวว่า แม้แต่ความฝันเห็นนิพพานก็ยังไม่เคยมี
เมื่อมีศีลเป็นปกติแล้ว ก็พยายามกำจัดนิวรณ์ ๕ ประการ แล้วทรงฌานตามที่ได้ศึกษา โดยมีพรหมวิหาร ๔ เป็นอารมณ์ คอยความคุมรักษาจิตใจให้ชุ่มชื่นเป็นการประคบประคองศีล และฌานสมาบัติผ่องใสไม่บกพร่อง ระดับของสมาธิที่จะทรงฌานให้ดีเด่นบริบูรณ์ไม่บกพร่องต้องทำอย่างนี้

อันดับนี้เป็นฌานโลกีย์ท่าที่นั่งคิดนอนฝันถึงพระนิพานอย่างเพ่อท้อใจ ว่าการปฏิบัติตามลำดับอย่างนี้ช้าเกินไปไม่ทันการ ขอบอกว่าท่านคิดว่าจะก้าวลัดตัดไปนิพพานให้เร็วกว่านั้น ก็จงคิดว่าท่าน ไม่ใช่สาวกของพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านอาจเป็นพระศาสดาองค์ใหม่ที่บัญญัติกฎการปฏิบัติใหม่เอาเอง เพราพระพุทธเจ้ามีแนวปฏิบัติที่พระองค์ทรงสั่งสอนพุทธบริษัท พระองค์สอนตามแนวนี่ที่เขียนนี้ก็ลอกเอามาจากอุทุมพริกสูตร อันปรากฏมีมาในพระไตรปิฏกตามที่กล่าวมาแล้วนี้
(good)