เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ขบวนนักขุดหัวเกรียนเกือบยี่สิบคนถูกลำเลียงขึ้นรถยีเอ็มซีรถบรรทุกทหารวิ่งกระโดกกระเดกจากค่ายขึ้นไปทางศรีสวัสดิ์ ถนนหนทางสมัยนั้นเหมือนเป็นแค่ทางเกวียนหรือถนนคนบ้านๆ บ้านป่า บ้านดงให้เดินทางเท่านั้น ถนนส่วนใหญ่ ทหารช่างจะมากรุยทางไว้ให้ตามแต่จะร้องขอ จะไปขอจากทางรัฐบาลก็ไม่รู้จะขอตรงไหน กับใคร ที่เขียนเล่านี้ พี่เอ็กซ์ต้องการยำ้ให้เห็นความลำบากของยุคกระนู้นอย่างแท้จริง

รถวิ่งไปถึงบริเวณกรุที่นักขุด ทั้งชาวบ้าน และนักแสวงโชคยังขุดหากันเป็นลานกว้างที่ต้นไม้ขึ้นเป็นหย่อมๆ แต่ส่วนใหญ่ถูกเหยียบยำ่และขุดถอนจนโล่งเตียนกว้าง ยาว ใหญ่ น้องๆสนามฟุตบอลมาตรฐานในปัจจุบัน....ชาวบ้านและนักขุดทั้งสมัครเล่นและอาชีพ ถูกทหารกันออกไปนอกพื้นที่หมดทุกคน เหลือชาวบ้านมุงที่ไม่มีความรู้เรื่องพระอยู่ไม่กี่สิบคน ส่วนนักขุดตัวจริง พอเจ้าหน้าที่มา ทุกคนเปิดตูดหายจ้อย เพราะกลัวต้องเอาของที่ขุดได้คืนทางการ....ท่านผบ.ค่ายรอลูกน้องอยู่แล้ว เมื่อทุกคนลงจากรถ ท่านก็สั่งนายสิบให้จัดคนถือไกเกอร์ที่ชำนาญในการใช้เดินนำหน้า ส่วนกลุ่มไอ้เณรถือพลั่วถือจอบ-เสียมเดินตามหลัง แน่ล่ะ...คุณเณรเอ็กซ์ เดินติดตัวมือถือไกเกอร์เลยทีเดียวเพราะอยากรู้สมรรถภาพของเครื่องและวิธีใช้

มือถือไกเกอร์เปิดเครื่องแล้วจ่อก้านยาวที่ปลายก้านเป็นวงกลมเหมือนแผ่นจานขนาดเล็กกวาดไปทั่วพื้นดินเป็นวงกว้าง แต่กวาดแบบละเอียด พอได้ยินเสียง "ปี๊ป" พวกไอ้เณรก็ร้อง เฮฮฮ วิ่งพรู กรูเข้าขุดตรงบริเวณเสียงทันที หัวหมู่ผู้ควบคุมชโงกหัวอยู่เหนือกลุ่มคนที่นั่งยองๆขุดด้วยสิีหน้าระทึก ส่วนท่านผบ.ค่ายยืนพิงรถดูผู้ใต้บังคับบัญชาทำงานด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ผลการขุดจากเสียงปี๊ปสาม-สี่ครั้งแรกไม่เจอพระ มีแต่โลหะขึ้นสนิมไร้สาระ ที่ไม่น่าเชื่อมีกระทั่งกระป๋องนมในยุคนั้น บางทีเป็นของที่ชาวบ้านขโมยมายุคทหารญุี่ปุ่นอยู่กันเต็มเมืองกาญจน์ฯยุคสงครามโลกก็ได้ เจอเศษเหล็กเขลอะๆขึ้นสนิมอีก2-3ชิ้น เจอเศษน็อตรถยนต์โบราณอยู่ผิดที่ ผิดทางอย่างไม่น่าเป็นไปได้...แต่ที่กวาดเครื่องไกเกอร์ไปแล้วเงียบกริบกินเวลานานกว่า

สุดท้ายท่านผบ.ค่าย ส่งสัญญาณเรียกหัวหมู่ครูฝึกออกไปหา เมื่อกลับมา หัวหมู่บอก..."ย้ายที่ไปท้ายลานเลย เอาทางใกล้ป่า ทางโน้น" ขบวนขุดพระก็เฮกันไปตามครูฝึกชี้อย่างสนุกสนาน ถึงไม่เจอพระพวกไอ้เณรก็สนุก เพราะเป็นการเปลี่ยนรสชาติซำ้ซากน่าเบื่อในค่าย

เมื่อถึงท้ายสนาม มือไกเกอร์เริ่มเดินกวาดพื้นอย่างชำนิชำนาญ คราาวนี้เสียง"ปี๊ป"ดังแหลมสนั่นทันที เสียงกังวานเพราะกว่าที่ผ่านๆมา ไอ้เณรนักขุดทุกคนเฮละโลกันขุดตรงที่ไกเกอร์จี้ไว้อย่างสนุก เสียง ปี๊ป!ปี๊ป! ปี๊ป! ดังเป็นจังหวะ เพราะครูฝึกสั่งให้จี้ไว้อย่ายกเครื่องขึ้น ทุกคนขุดแซะดินขึ้น รวมทั้งเณรเอ็กซ์ที่กำลังสนุกเมามันส์ได้ที่ เพราะยินกับหู ดูกับตา รู้กับมือตัวเองที่กำลังขุดว่า เครื่องไกเกอร์ใช้ได้ผล

ขุดกันไปเกือบศอกหรือเกือบฟุต ทันใดนั้น เสียงปี๊ปก็หายไปเหมือนผีหลอก ก้นหลุมมีแต่ความว่างเปล่า บริเวณที่ไกเกอร์จี้อยู่เงียบกริบ มือถือไกเกอร์กวาดเครื่องเป็นวงกลมแต่ไม่มีสำเนียงใดๆเกิดขึ้น...."ผีหลอกละเว้ยมึง " เสียงไอ้เณรคนนึงร้องขึ้นมาแบบสนุก มือถือไกเกอร์รีบเดินกวาดเครื่องไปข้างหน้า เสียง"ปี๊ป ปี๊ป ปี๊ป"ดังสนั่นอีกแล้ว ห่างจากที่ขุดเก่า4-5 ก้าว ทุกคนเฮกันขุดอีก แล้วก็เกิดผลดังเดิม เสยงปี๊ปปีศาจล่อพวกไอ้เณรตามขุดจนลิ้นห้อย พอเลิกขุดมันก็ดัง พอขุดมันก็หาย

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เอ็กซ์ได้ประสบกับสิ่งเหนือโลกเหนือคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ด้วยตนเอง ส่วนท่านผบ.ค่ายไม่ต้องพูดถึง ท่านวิ่งตามมายืนคุมลูกน้องขุดเองในเสียงปี๊ปครั้งหลังๆซึ่งคว้านำ้เหลวทุกครั้ง...ไม่มีคำตอบใดนอกจากบอกว่า สิ่งที่อยู่ใต้พื้นดินมันวิ่งหนีเครื่องได้ และมันคงอยู่ไม่ลึกจากพื้นมากนัก อย่างมากก็แค่สักศอกเดียว แต่สิ่่งนั้นจะเป็นอะไร เป็นพระท่ากระดานที่ทุกคนตามหาหรือไม่ หรือเป็นสิ่งลี้ลับเหนือโลก

ใครๆล้วนอยากรู้คำตอบ คำตอบมีในบันทึกพี่เอ็กซ์อยู่แล้ว... อินเตอร์มิชชั่น พักครึ่งเวลาก่อนนะครับ ไว้ค่อยมาต่อ...เหนื่อยละ เห็นใจผู้สูงวัยเต๊อะ

 

สุดยอดครับ ติดตามอ่านตลอดครับ

 

โซโล่เดี่ยวกันต่อนะครับ ขอบคุณทุกโพสท์ที่เข้าชม และกำลังใจ...

เป็นอันว่า การขุดวันนั้นลล้มเลิกแต่ไม่เชิงล้มเหลว เพราะเห็นๆว่าเครื่องไกเกอร์โอเคอยู่ แต่พลังแห่งศาสตร์เหนือโลกเหนือกว่าวิทยาศาสตร์...ท่านผบ.สั่งนำทุกคนกลับค่าย แต่ก่อนหน้านั้นก็เรียกผู้ใหญ่บ้านมาพบ และแจ้งว่า บริเวณนี้ทั้งหมดเป็นเขตทหาร เป็นที่ดินทหาร ห้ามใครขุดพระอีก หากไม่เชื่อต้องไปกินข้าวแดงในค่าย แลละอาจต้องให้ทหารมาเฝ้า

 

บรรดาไอ้เณรรวมทั้งพี่เอ็กซ์นอนไม่หลับ2-3คืนเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องมหัศจรรย์ที่ประสบกันมากับตาและตัวตนจริงๆ เป็นดังคำพระว่า....ปัจจัตตัง รู้เอง เห็นเอง ของแท้ แถมยังมีพยานเกินสิบ ไม่นับชาวบ้านมุงอีกหลายสิบ

อีก3วันต่อมา ครูฝึกเข้ามาบอกในโรงนอนว่า ต้องการโวลันเทีย อาสาสมัครอีก20-30คน คราวนี้ทุกคนสมัครพรึ่บหมดค่าย เพราะข่าวมหัศจรรย์หนแรกแพร่กระจายเหมือนไฟไหม้ป่าหน้าร้อน

พี่เอ็กซ์เล่าไว้ในตอนนั้นว่า...หากเรื่องนี้ได้รับการเปิดเผยออกไปในช่วงเวลานั้น รับรองว่าพระท่ากระดานจะแพงที่สุดในประเทศไทย แม้เอาสมเด็จวัดระฆังมาแลกก็คงไม่มีใครยอมแลก...หากแต่เรื่องนี้ถูกเก็บงำไว้นานเกินครึ่งศตวรรษ พระท่ากระดานจึงเป็นเพียงหนึ่งในยอดขุนพลเนื้อชินของนักเลงพระ แทนที่จะเป็นสุดยอดพระเครื่องอันดับหนึ่งของเมืองไทยตลอดกาล แต่ความขลังของพระท่ากระดานก็ยังสำแดงเดชนับครั้งไม่ถ้วน จนเป็นสุดยอดพระในฝันของนักสะสมในปัจจุบัน...มีแต่ของเก๊ ของแท้ ของสวยหายาก สวยมากและแท้ ราคาบางองค์ขึ้นถึงหลักล้านไปแล้ว

วกกลับมาหาขบวนการตามล่าพระท่ากระดานโดยทหารทั้งกองกันต่อ.....คราวนี้ต้องใช้รถบรรทุกทหารสองคันเต็มๆ ผบ.ค่ายไปด้วยรถส่วนตัวมีรองผบ.ตามไปด้วย ที่พิเศษคือมีนายตำรวจจากกรุงเทพระดับพันตำรวจตรีเพื่อนของผบ.ค่ายตามไปด้วย และพิเศษยิ่งกว่านั้นคือ เครื่องไกเกอร์ถูกนำมาเติมอีก2เครื่องกลายเป็นสามเมื่อรวมกับเครื่องของค่าย จะมาจากไหนไม่รู้ แต่บารมีท่านผบ.คงเสก...เอ้ย ยืมจากหน่วยงานอื่นมาไม่ยาก

 

ผบ.ค่ายเป็นนายทหารระดับเสนาธิการ เมื่อท่านเห็นความล้มเหลวหนแรก ท่านก็คงคำณวนหายุทธวิธีแบบทหารไว้แล้ว ท่านคงไม่ดุ่ยๆขุดให้ทหารวิ่งตามสิ่งลึกลับใต้ดินจนลิ้นห้อยเหมือนคราวแรก....เมื่อถึงจุดหมายดารทำงานก็เหมือนหนแรก เพียงแต่คราวนี้ทหารเกณฑ์ไม่เดินกลุ่มตามมีตามเกิดเช่นครั้งก่อน แต่ทุกคนถูกครูฝึกจับยืนเรียงแถวเป็นหน้ากระดาน มือไกเกอร์อยู่ตรงกลางแถวหนึ่งเครื่อง อีกสองเครื่องแยกอยู่ปีกซ้าย ปีกขวา เรียกว่า เจ้าสิ่งที่อยู่ใต้ผืนธรณีจะวิ่งตรงหรือออกข้างถูกดักทางได้หมด และจะต้องถูกต้อนให้วิ่งไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้เท่านั้น

เครื่องไกเกอร์ทำงานดีดังเดิม เสียงปี๊ป ปี๊ป ปี๊ป ดังระงมทุกเครื่อง พวกเณรรวมทั้งพี่เอ็กซ์เดินเฮ เฮ เฮ อย่างมีระเบียบแต่ครึกครื้นอย่างยิ่ง สุดแนวหน้าคือหินผาก้อนมหึมา ตั้งตระหง่านเสียดฟ้าแข่งกับต้นไม้ใหญ่....เป้าหมายตรงนั้นแหละที่เจ้าสิ่งใต้พื้นดินจะถูก"ต้อน"เข้าไปติดกับ....พี่เอ็กซ์เล่าว่ายอมซูฮกให้ความเป็นยอดเสธ.ของนายทหารยุคนั้น ไม่มีสิ่งใดที่วิ่งไปติดหินผาก้อนนั้นจะทะลุออกไปได้ ถึงจะมุดลงลึกแค่ไหน ส่วนข้างใต้หินก็คงทะลวงลงไปในพื้นดินลึกมากกว่า

แล้วเสียงปี๊ปก็มาสิ้นสุดตรงตีนหินผาใหญ่คราวนี้เครื่องไกเกอร์สามตัวจี้ล้อมเป็นดาวล้อมเดือน เสียงร้องของเครื่องจึงไม่ยอมดับ....."ขุดได้ ทหาร"....ครูฝีึกตะโกนสั่ง พี่เอ็กซ์กระโจนเข้าที่หมายคนแรกพร้อมเพื่อนอีกสามสี่คน อีกกลุ่มตั้งแถวรอหลังเครื่องไกเกอร์เผื่อเจ้าสิ่งนั้น วิ่งถอยหลังออกมาได้....แต่สุดท้ายแล้วก็พิสูจน์ชัดแจ้งว่า เจ้าสิ่งนั้นติดกับอยู่ตรงหินผาจริงๆ เอ็กซ์กับเพื่อนทะลวงดินเป็นวงกลมลึกเพียงศอกเดียว ดินก้อนสุดท้ายที่ถูกงัดขึ้นมา ท่ามกลางสายตาเกือบร้อยคู่ก็คือ

"พระท่ากระดาน สนิมแดง องค์งาม"!!!!

เอ็กซ์เล่าไว้ว่า เขาได้ประคองมรดกลำ้ค่าแห่งแผ่นดินองค์นั้นไว้กับฝ่ามือทั้งสอง ขน-แขนสแตนด์อัพไปทั้งตัว รวมขนหัวท้ายทอยที่ลุกตั้ง ครูฝึกร้องเตือนสติ....ส่งมานี่ทหาร....เอ็กซ์ส่งให้เพื่อนที่ขอชม ทุกคนพนมมือชมวนเวียนกันในกลุ่มแล้วส่งให้ครูฝึก ซึ่งเขาพนมมือรับมือไม้สั่นรีบวิ่งไปหาท่านผบ.ที่ยืนอยู่กับรองและเพื่อนนายตำรวจทันที เอ็กซ์เห็นปฎิกิริยาอันแช่มชื่นเบิกบานเหลือหลายบนใบหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสาม แต่เสียงครูฝึกตะโกนทำลายภวังค์ว่า....."ตั้งแถว ภารกิจยังไม่จบ ปฎิบัติการแบบเดิมอีก หน้าเดิน"....ขบวนทหารขยับเคลื่อนไปยังจุดที่ยังไม่ได้กวาดด้วยเครื่อง ไม่นานนักก็ใช้วิธีเดิม ขุดสุดยอดพระเครื่องมหัศจรรย์ขึ้นมาอีกหนึ่งองค์ ท่านผบ.สั่งการให้พักสิบนาทีดื่มนำ้ ล้างหน้า แล้วลุยหาพระต่อ ถึงตอนนี้เอ็กซ์เล่าไว้ว่า เป็นช่วงที่เขารู้แล้วว่าตัวเองต้องการอะไร...เขาให้คำมั่นกับตนเองว่า สักวันต้องหาพระท่ากระดานมาเป็นเจ้าของให้ได้ และจะขุดท่านด้วยมือตัวเอง เช่นองค์แรกที่เห็นในชีวิต

ขบวนการล่าดำเนินต่อไปถึงบ่าย ทุกคนเหงื่อโชกท่วมตัวจากความสนุกเริ่มเบื่อหน่าย สุดยอดพระเครื่องคงหนีหายไปทิศทางอื่นหมดแล้ว สุดท้ายท่านผบ.ก็สั่งเลิกภารกิจ ได้พระเพียงสองค์ในขณะที่ผู้ใหญ่มีสามท่าน....เอ็กซ์ทราบตอนหลังว่า ท่านผบ.มอบให้กับผู้ช่วยท่านไปหนึ่งองค์ ส่วนอีกองค์มอบให้นายตำรวจเพื่อนท่าน นั่นหมายถึงผบ.เองก็ไม่ได้สักองค์เช่นกัน เอ็กซ์ยังนึกชมเชยนำ้ใจท่านผบ.ตลอดชีวิตว่า สมควรแก่การเป็นหัวหน้าและผู้นำ เพราะให้มากกว่ารับ ซึ่งคุณสมบัตินี้ เอ็กซ์ได้นำมาใช้เป็นเยี่ยง

นี่จึงเป็นคำตอบว่า ทำไมยอดนักขุดอย่างเขา จึงอยู่รอดมาจนแก่ตาย....เพราะเขาใจกว้าง ใจแม่นำ้ ไม่เอาเปรียบเพื่อนร่วมทีม เป็นผู้ให้ก่อนรับ ชีวิตสุดยอดนักขุดจึงไม่เคยพลาดพลั้งถูกจับ หรือถูกหักหลัง

เขาคือหนึ่งในตำนานที่ไม่เคยถูกบันทึกเอาไว้...เว้นแต่เมื่อบันทึกนี้ถูกถ่ายทอดออกไป บางที บางเรื่องอาจทำให้มุมมองของนักสะสมพระเครื่องเปลี่ยนทัศนคติ บางเรื่องอาจทำให้ผู้คนรับรู้ว่า มีพระเครื่อง...ของเก่าหลายชนิดที่ถูกอุปโหลกแบบกะโหลกกะลา และอาจทำให้รู้สึกหวงแหนทรัพย์สมบัติแผ่นดินขึ้นมาได้บ้าง

ตอนนี้ยังไม่จบ แต่หมดแรงแล้ว เจอะกันต่อพรุ่งนี้ครับ

 

ว้าว
อ่านจนจบ

หรือมีต่อ

รอครับ
จอบคุณมาก

 

เรียนคุณ puniw ขอบคุณมากครับ สำหรับแรงใจ....เรื่องขุนแผนกรุบ้านกร่างไม่มีใครไปขุดหรอกครับ พระท่านทะลักออกมาคราวเจดีย์โบราณหลังวิหารเก่าวัดบ้านกร่างพังทลายช่วงพ.ศ.2440-2445 ท่านพี่เอ็กซ์คงนั่งไทม์แมชชีนย้อนไปจุดไม่ได้แน่ แต่ถ้าอยากฟังประวัติขุนแผนกรุเชียงใหม่ พี่เอ็กซ์มีประวัติให้น่าสนใจมาก...วันหน้าจะถ่ายทอดให้อ่านนะหากมีเสียงเรียกร้องมากๆ แต่คนขายพระจะร้องจ๊ากกันทั้งประเทศนะสิ

 

ขอบคุณเช่นกันครับ ตามอ่านเถอะครับ รับประกันในแผ่นดินนี้ ไม่มีเรื่องอย่างนี้
ให้อ่านอีกแล้ว

 

ฟ้ากำศรวลหม่นหมองมาเป็นอาทิตย์ แผ่นดินวิปริตผิดอาเพศเฉกเช่นนี้ บุราณไม่บานบุรีพรำ่บอกแลบันทึกกันมานานนักว่า อาณาเขตขอบขันธสีมา ไพร่ฟ้าจะหน้าหมองผู้ครองแผ่นดินโดยธรรมเสด็จสู่สวรรคาลัย หรือผู้ยิ่งใหญ่แห่งแผ่นดินจะเป็นไป

ลิขิตแห่งฟ้าถูกจารึกกันมาอย่างไม่พลาด แม้นวิถี เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย คือความจริงที่ชาวพุทธรับได้และรู้แก่ใจทุกผู้ทุกนาม แต่ความวิปโยคครานี้ ดูจะยิ่งใหญ่เกินกว่าที่แก่นใจนดร์ โดยพระจะทานทน...พสกนิกรตัวน้อยๆเช่นเรา ขอกราบกรานน้อมถวายกุศลทั้งปวงในชีวิตนี้ที่พึงมีมอบแด่องค์สมเด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็นเศษเสี้ยวหนุนเนื่องกุศลบารมีของพระองค์ทรงเสด็จพระราชดำเนินสู่สุดปลายทาง ณ ปลายฟ้าไกล สถิตย์สถาพรชั่วนิรันามแห่งพระองค์คงอยู่ในดวงใจไทยทั้งชาติตลอดไป

 

บรรยากาศหมองเศร้าเช่นนี้....บันทึกการเริ่มต้นก้าวเข้าสู่ชีวิตนักขุดคุณพี่เอ็กซ์
กร่อยหมองไปด้วย....บทการขุดพระท่ากระดานกรุศรีสวัสดิ์ จึงขอรวบรัดสบัดพล
จบกันแบบง่ายๆละกันว่า...หลังจากขุดพระให้ผู้ใหญ่ได้เป็นองค์แรกในชีวิตแล้ว
คุณพี่เอ็กซ์ก็หมกมุ่นกับการจะเป็นนักขุดตลอดเวลา วันหยุด-วันลาไม่เคยยอมกลับบ้านได้แต่ออกจากค่ายตะลอนไปตามสถานที่ต่างๆ พบปะผู้คนหาสถานที่ หาความรู้ใส่
กบาลทุกเรื่อง แถบถิ่นในเมืองกาญจน์ฯคุณพี่เอ็กซ์ตะลุยปรุ ไม่ได้ขุดหาอะไรนะครับ
ตะลุยเก็บข้อมูลเอาไว้ เพราะตอนนั้นไม่มีทั้งเงิน ทั้งพวก ปราศจากสรรพกำลังใดๆ มี
แต่ความตั้งใจแรงกล้าอย่างเดียว....เวลาติดปีกบินผ่านไปเป็นปี จึงมีโอกาสได้ขุดพระ
ท่ากระดานอีกครั้งกับเพื่อนที่คุมเครื่องไกเกอร์ คราวนี้ไปกันสองคน พี่เอ็กซ์ติดสินบน
ให้เอาเครื่องไปใช้ด้วยเบี้ยเลี้ยงทั้งเดือน และให้สัญญาว่า พระท่ากระดานองค์แรกยก
ให้มือไกเกอร์ องค์หลังจึงเป็นของตัวเอง

แอบกลับไปขุดที่เดิม หนนี้พี่เอ็กซ์แก่วิชาขึ้น มีการตั้งโต๊ะเล็กๆบวงสรวงเจ้าที่-เจ้าทางขออนุญาตก่อนลงมือ ขุดกันอย่างใจเย็นได้พระท่ากระดานสมบูรณ์สององค์แบ่งคนละองค์และที่ชำรุดอีก3-4องค์....พี่เอ็กซ์ห้อยพระกระดานองค์แรกในชีวิตอยู่หลายปี จน
มีครอบครัวและลูกชายจึงถอดเก็บมอบเป็นสมบัติให้ลูกไปในบั้นปลาย ท่ากระดานองค์นี้มีคนเคยขอซื้อหลายหมื่นบาท(เมื่อกว่าสามสิบปีที่ผ่านมา) แต่พี่เอ็กซ์ใจแข็งไม่เคยยอมขาย

"ท่านเป็นอนุสรณ์ของชีวิต"...พี่เอ็กซ์บอก และยืนยันว่า ในชีวิตที่พัวพัน กับสิ่งศักดิ์
สิทธิ์ เจ้าที่-เจ้าทาง ปู่โสมเฝ้าทรัพย์ ผีหวงสมบัตินับไม่ถ้วน ยังไม่เคยเจอพระเครื่อง
องค์ใดอิทธิฤทธิ์สุดติ่งเช่นยอดขุนพลแห่งลุ่มนำ้แม่กลอง...!!!!

จบตอนนี้ละครับ เท่ากับได้รู้ที่มา-ที่ไปคุณพี่เอ็กซ์พอควร ไม่ใช่เล่ากันดุ่ยๆหรือมโน โม้กันเอาเอง เหมือนพวกเล่านิทานขายพระ ซึ่งชีวิตนักขุดของคุณพี่เอ็กซ์ขอยำ้อีกครั้งว่า....พี่เอ็กซ์ไม่ได้สนใจพระเครื่องนะครับ พระเครื่องเป็นแค่ผลพลอยได้ สิ่งที่พวกเขาสนใจคือสมบัติในกรุ ยิ่งในยุคต้นกึ่งพุทธกาลที่พวกเขาเริ่มอาชีพนักขุด พระเครื่องเป็นของไม่มีราคา อยากได้ก็หยิบเอา ขอเอา ไม่มีใครหวงแหน ตามลานวัด ตามกรุสมบัติ พระถูกทิ้งเรี่ยราด เทวรูปสมัยต่างๆนั่นของโปรดทีเดียว พระบูชาทองคำ เงิน สัมฤทธิ์สวยๆถูกคัดไปก่อน ทองโบราณ แก้ว แหวน มณี แผ่นทองจารึกหรือเหรียญโบราณ เครื่องประดับขุนนางชั้นผู้ใหญ๋ รึระดับกษัตริย์ นั่นคือของมีค่า จึงขอให้ท่านผู้อ่านเข้าใจด้วยว่า พี่เอ็กซ์ไม่ใช่เซียนพระ หรือนักเลงพระ แต่เป็นผู้รอบรู้เรื่องกรุพระโบราณเป็นของแถม รู้ไปทั่วว่า เมื่อพระเครื่องเริ่มมีราคา การปลอมแปลงพระกรุโดยฝีมือใคร ที่ไหน อย่างไร บางครั้งพี่เอ็กซ์ถึงกับเอาวัสดุในกรุไปฝากพวกนักปลอมแปลงเพื่อให้ได้องค์ประกอบที่ใกล้เคียงกับของจริงหลายครั้ง....พี่เอ็กซ์บอกว่า เรื่องพวกนี้เป็นเรื่อง "ทางใคร ทางมัน" เกื้อกูลกันได้ ก็เกื้อกูลกันไป อย่าขัดขวางกัน ทุกคนล้วนมีกรรมเป็นของตนเองที่ต้องชดใช้....ว่าเข้าไปนั่น

 

คอมพ์เป็นไรไม่รุ กระโดดกระโดกกระเดก เหมือนม้าพยศ เฮ้อ...สว.อย่างข้าพเจ้า
ชักเวียนกะบาล ขอยอมแพ้ เดี๋ยวให้ลูกหลานมาแก้ให้ก่อน ไปล่ะ ถ้าแก้ได้เจอะกัน
ตอนคำ่ ถ้าไม่ไหวก็เป็นพรุ่งนี้ครับ

 

ผจญเจ้าที่-ผีเขมร เมืองโบราณทราวดี[B

ห่างจากกรุงเทพไปทางตะวันตกเฉียงเหนือไม่กี่สิบกิโล เป็นที่ตั้งของเมืองโบราณเล็กๆที่ถูกขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานตั้งแต่ปี2478 จะเป็นเมืองอะไร ลองใช้วิชาความรู้เสาะหาเอานะครับ....ถือว่าเป็นการลับสมอง ฝึกให้ลองค้นคว้า เพราะการเขียนหรือถ่ายทอดเรื่องราวคุณพี่เอ็กซ์จะบอกสถานที่โต้งๆไม่ได้ บางที่ บางแห่งผู้เกี่ยวข้องยังมีชีวิตอยู่....บางทีลูกหลานก็ยังปักหลักที่เดิมไม่ได้โยกย้ายไปไหน ทุกอย่างมีเหตุ มีปัจจัยข้องเกี่ยวกันไม่นับกฏหมายบ้านเมืองที่อาจจะไม่ยอมยกโทษให้ในบางกรณี...จึงอย่าสงสัยเลยว่า ทำไมบันทึกสุดยอดนี้ ถูกดองเป็นโครงกระดูกในตู้อยู่เกือบสามสิบปี เพราะผู้เขียนเล็งเห็นว่า ถ่ายทอดออกไปในยุคคุณพี่เอ็กซ์ยังมีชีวิตอยู่ มีแต่โทษ หรือมีแต่เจ๊งไม่มีเจี๊ยะกับเจ๊าแน่นอน

การเดินทางเสาะแสวงหาขุมทรัพย์ และกรุสมบัติของพี่เอ็กซ์จึงมิใช่หมูในอวย ไม่ใช่เห็นว่าที่เก่า เมืองเก่าแล้วจะดุ่ยเข้าไปขุด ถ้าทำแบบนั้น เขากับพวกคงเอวังตั้งแต่ระฆังดังยกแรก เป็นนักมวยก็จอดมิต้องแจวตั้งแต่ยังไม่ทันออกอาวุธ

กลับมาเข้าเรื่องเมืองโบราณแห่งนี้ืเป็นสถานที่พระปิยะมหาราชล้นเกล้า ร.5เคยเสด็จพระราชดำเนินและเขียนถึงไว้เมื่ออดีตว่า...น่าจะสร้างโดยเจ้าหญิงเขมร เป็นเมืองอยู่ติดชายเขตแดนไทย-เขมร ไม่ห่างกันมากนัก][/B]

 

เมืองเก่าแห่งนี้ถูกขุดค้นตามมีตามเกิดโดยนักแสวงหาสมบัติหลายสิบชุด แต่ไม่เคยมีใครได้ของมีค่าสูง ส่วนใหญ่ได้เป็นของประดับเล็กๆน้อยๆ เช่นกำไลสำริด ทองคำชิ้นเล็ก พระพุทธรูปชำรุด หรือกำไลแขน ถ้วย โถโอชามแตกหักที่แสดงว่ายุคสมัยโบราณมีการค้าขายกับเมืองจีน และยังพบลูกปัดยุคทราวดีเล็กๆน้อยๆ

พี่เอ็กซ์กับพวกไม่ได้สนใจเมืองเก่านี้เท่าใดนัก มาหูผึ่งเมื่อได้ยินข่าวทางลึกว่า ขบวนการขุดชุดหนึ่งเจอเทวรูปเขมรศิลปบายนค่อนข้างสมบูรณ์....โอ...ข่าวนี้เหมือนกับสายฝนที่พร่างพรมลงมาในยามหน้าแล้ง พี่เอ็กซ์กับพวกรอฟังข่าวกรุแตกจากพวกใต้ดินนักขุดด้วยกัน แต่ไม่มีข่าวได้ของเพิ่มเติม คราวนี้พี่เอ็กซ์กับพวกมั่นใจว่า...พวกที่ขุดได้ของนั้น มือสมัครเล่นมากๆ

ที่ขุดได้ของน้อยและไม่ได้เพิ่มแสดงว่าขุดไม่ถูกจุด ไม่มีความรู้ในการเลือกที่ขุด

ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกับฝีมือการขุดทีมพี่เอ็กซ์ก่อนว่า...เพื่อนร่วมทีมมีความรู้ด้านภูมิประเทศและปูมเมืองเก่าชนิดคนเรียนจากมหาลัยศิลปากรต้องอาย...พวกเขาไม่มีดีกรีการศึกษาสักแผ่น แต่แค่มองเห็นสีผิวดิน เห็นแนวต้นไม้ เห็นคูขอบค่ายคูเมืองหรือเนินเทินกำแพง พวกเขาก็ฟันธงได้เลยว่า....ต้องขุดตรงไหน!!!

อย่าลืมนะว่า ขบวนนักขุดไม่ได่มีเวลาในการขุดเป็นเดือน เป็นปี หรือเป็นสัปดาห์เหมือนพวกถูกกฏหมาย...พวกเขามีเวลามากสุดไม่เกิน3วัน บางครั้งแค่ชั่วคืนเดียวหรือสองคืนเท่านั้น

 

พี่เอ็กซ์กับพวกเดินทางเข้าสู่จังหวัดที่เมืองเก่าตั้งอยู่ทันที ขณะนั้นประจวบเหมาะกับดรมศิลปากรก็กำลังบูรณะไปแล้วบางส่วน แต่เปรียบเทียบการบูรณะก็เพิ่งไปได้ไม่กี่เปอร์เซ็นต์..ก็เช่นเคยสำหรับมืออาชีพเช่นพี่เอ็กซ์กับพวกซึ่งทำทีเป็นคนชอบหาของเก่ารับซื้อของเก่า เตร็ดเตร่เข้าไปในหมู่บ้านที่ตั้งใกล้เมืองโบราณแห่งนี้ เพื่อนพี่เอ็กซ์เดินสำรวจบางส่วนที่ไม่ได้มีการหวงห้าม แล้วก็กลับเข้าเมืองหารือกันในโรงแรมที่พัก
"ลุงชม"ปรมาจารย์ในทีม ซึ่งเป็นนักดูเป้าหมายเข้าขุด ยืนยันกับพี่เอ็กซ์ว่า จุดสำคัญยังไม่ถูกใครขุดแน่ ทั้งทางการและไม่ทางการ

พี่เอ็กซ์ให้เทพ หนึ่งในมือขุดของทีมหาทางตีสนิทกับผู้ใหญ่บ้าน ลองดูวิธีสลากกินแบ่ง หรือไม่ก็จ่ายเนื้อสดกันไปเลย ส่วนพี่เอ็กซ์ออกสืบถามพรรคพวกที่พอรู้จักให้แน่ใจว่า ของในกรุส่วนใหญ่ไม่โดนแตะแน่ และก็เป็นจริงดังคาด พวกนักค้าของเก่าใต้ดินยืนยันข้อมูลพี่เอ็กซ์ว่า เมืองเก่านี้ถูกขุดกันสะเปะสะปะ ยังไม่มีใครเจอชิ้นหลักๆจริงจังนัก น่าลองดูน่ะ แต่ก็ยากอยู่เพราะตอนนี้กรมศิลป์มีทั้งเจ้าหน้าที่กับนักศึกษาฝึกงานมาตั้งแค้มป์บูรณะและขุดค้นกันอยู่ มีคนประมาณ7_10คนตลอดเวลา

พี่เอ็กซ์นำข้อหนักใจปรึกษาทีมงาน แต่ลุงชมบอกว่า พวกเจ้าหน้าที่อยู่รอบนอก ตัวเมืองจริงอยู่ชั้นใน ถ้าขุดดีอากาศเป็นใจเล็กน้อย ไม่มีใครเห็นแน่....พี่เอ็กซ์จึงตัดสินใจ วางงานขุดครั้งล่อแหลมที่สุดในชีวิตครั้งหนึ่งทันที

"ไม่เข้าถ้ำเสือ จะได้ลูกเสือ รึเห็นท่าไม่ดีก็เผ่น พวกนั้นเป็นแค่พนักงานกับนักศึกษาไม่ใช่ตำรวจ จวนตัวจริงๆ คงไม่มีใครบ้าบิ่นทำตัวเป็นวีรบุรุษหรอก...."

แล้วพวกเขาก็กำหนดวันดีเดย์ เลือกคืนเดือนแรมมืดสุด พี่เอ็กซ์เป็นผู้กำหนดคืนในฤกษ์ดาวโจรกับยามหมาหลับด้วยตนเอง

 

น้าเทพมือขุดร่วมทีม ตีสนิทกับสายข่าวพาเข้าพบผู้ใหญ่บ้านแล้ว เมื่อถึงเวลาสามสหายก็เคลื่อนขบวนนำรถปิคอัพเข้าจอดใต้ถุนบ้านบ้านผู้ใหญ่ ห่างเมืองโบราณเกือบกึ่งกิโลเมตร แล้วเดินดุ่มแบกสัมภาระใช้ไฟฉายดวงเล็กส่องทาง ไปตามจุดที่ทดลองเดินกันแล้ว2-3รอบเข้าสู่หมาย เลาะขอบเมืองชั้นนอกเข้าสู่บริเวณที่ยังเป็นแ่ารกๆแต่มีแนวคูเล็กๆที่หญ้าขึ้นรกดั้น บริเวณตัวเมืองเก่าชัั้นในยังไม่มีใครเข้าแตะ อาจเป็นเพราะความรก หรือเป็นเพราะไม่มีแนวจุดหมายให้ดู ไม่มีขอบคู ประตูเมือง แนวกำแพง มีแต่เนินดินเก่าๆกับเศษอิฐโบราณกองสุมทุมรกเรื้อ วังเวงอย่างยิ่ง มีเพียงลุงชมที่นั่งยัน นอนยัน ตีลังกายันว่า นี่เป็นตัวเมืองชั้นในสำคัญสุดๆแน่นอนเ

ลุงชมนำทางทุกคนไปที่มุมกองอิฐสูงท่วมหัว มีต้นไม้คลุมท่วมต้องแหวกเข้าไปอย่างน่าหวาดเสียวงู เงี้ยวเขี้ยวตะขอ 3นักขุดเดนตาย มุดเข้าดงหญ้ารกสูงท่วมหัว แล้วก็ต้องแปลกใจที่ในดงรกนั้น พวกเขาพบกำแพงเมืองส่วนหนึ่งค่อนข้างสมบูรณ์ มีลานล็กๆว่างๆ ลุงชมชี้ให้ดูต้นไม้ประจำเมือง

"เห็นมั้ย...นั่น ต้นไม้เมื่อแรกลงฤกษ์เสาหลักเมือง"!!!

หมายเหตุ....พันธุ์พฤกษานี้ ต้องขออนุญาตไม่เขียนเล่า เพราะเป็นดาบสองคมจริงๆ

สถานที่ขุดแห่งใดพบเจอต้นไม้ชนิดนี้ ซึ่งจะโตแล้วตาย ตายแล้วโต สืบเนื่องต่อกันมาได้เป็นร้อยเป็นพันปี รับรองว่าบริเวณไม่ไกลนั้น คือเบื้องปฐมบรมภิเศกการสร้างเมือง อย่างน้อยมีทรัพย์โบราณฝังไว้เป็นมิ่งขวัญเมืองแล้วแต่ความมั่งคั่งมั่นคงของอาณาประเทศหรืออาณาประชาราษฏร์ในเขตขันธสีมานั้น

เอ็กซ์จัดชุดบวงสรวงตามธรรมเนียมด่วนจี๋ คราวนี้ลุงชมขีดวงให้แนวขุด เทพตระเตรียมเครื่องมือพร้อม แล้วการขุดก็เริ่มหลังธูปหมดดอก นักขุดทั้งสามสวมหมวกแบบชาวเหมืองใต้ดิน หน้าผากมีไฟส่องสว่างเฉพาะจุด แสงไฟสาดไม่กระจาย ไม่มีใครมองเข้ามาเห็นกลุ่มพวกเขาในความมืด

 

มือขุดทั้งสามผลัดกันทำงานคราวละสองคนเพราะพื้นที่มีไม่มากนัก การขุดราบรื่นพวกเขาเจาะผ่านพื้นดินแข็งๆชั้นแรกไม่ยากเย็น เมื่อโกยดินออกทิ้งหมดแล้วก็เป็นแนวกำแพงแทงลึกลงไป มีแนวที่แทงออกข้าง ลุงชมกระทุ้งอิฐโบราณผุออก ทรายก็ทะลักพรั่งพรูจากด้านข้างลงในหลุม ทุกคนรีบโกยทรายเปิดช่องด้านข้าง....เทพตัวเล็กกว่าใครเพื่อนมุดเข้าไปก่อนเมื่อกวาดทรายออกหมด ร่างของเทพหายไปครู่เดียวก็คลานออกมาพร้อมกับพระพุทธรูปทองคำสีหมองซีดสภาพสมบูรณ์ เทพยื่นให้เอ็กซ์

"ยังมีอีกเทวรูปด้วย แต่ที่แคบเข้าไปหลายคนไม่ได้" เอ็กซ์บอกให้เทพกลับเข้าไปจัดการคนเดียว เหนื่อยเมื่อไหร่ให้ลุงชมเข้าไปเปลี่ยน....สมบัติในกรุถูกทะยอยออกมาด้วยความระมัดระวังโดยเฉพาะเทวรูปเขมรกับพระพุทธรูปต้องไม่ให้กระทบกระทั่งผิดพลาดแตกหักหรือเป็นรอย...ยิ่งสวยราคายิ่งสูง?มือซื้อ-มือขายรู้กันอยู่แก่ใจ

ความระมัดระวังทำให้เชื่องช้า เอ็กซ์มองนาฬิกาพรายน้ำตรงข้อมือบอกเวลาโมงยามอันตรายสำหรับคนอาชีพเช่นเขา เมื่อลุงชมที่ผลัดกับเทพออกมา เขาจึงตัดสินใจ

"พอแค่นี้ก่อน กว่าจะขนของออกเดี๋ยวสว่าง พรุ่งนี้ต่ออีกรอบ"...ลุงชมสั่นหัว รีบค้าน "อันตรายน่ะเอ็กซ์ เอาคืนนี้ให้จบ แค่ไหนแค่นั้น"....เอ็กซ์สั่นหัวอย่างตัดสินใจแน่วแน่ ยืนยันขนของกลับพรุ่งนี้ค่อยเสี่ยงอีกคืน ความปลอดโปร่งโล่งทำให้มั่นใจว่า เทพีแห่งโชคคงเข้าข้างอยู่หรอก

ขบวนนักล่าสมบัติแบ่งกันแบกของที่ได้พอประมาณกลับที่หมาย นำรถออกเข้าที่พักขนของลงจากรถเก็บในห้องเรียบร้อย ทุกคนแยกย้ายห้องใคร ห้องมัน หลับเป็นตาย

ยกแรกของพี่เอ็กซ์ราบรื่นมาก แต่ก็อย่างว่า โชคของมนุษย์บางครั้งก็เหมือนบรรยากาศแห่งท้องทะเล

พายุใหญ่มักจะมา หลังจากที่ทะเลสงบและราบเรียบไร้คลื่นลมเสมอ....ตามต่อวันพรุ่งนี้นะครับ ...โพสท์ทักทายให้แรงใจกันบ้างก็ขอบคุณ เด้อ

 

สุดยอดครับ ตอนต่อไปมาไวๆ

 

รอติดตามครับ

 

เมืองโบราณทราวดี(ต่อ)
----------------------------------ะ

รุ่งขึ้นก่อนเที่ยง....สามสหายชุมนุมกันในห้องเอ็กซ์สำรวจทรัพย์ที่ขุดได้....มีเทวรูปหินทรายขัดแม่พระอุมาสูงกว่าสี่สิบนิ้วหนึ่งองค์ เทวรูปสัมฤทธิ์อีกหนึ่งองค์ ศิลปเทวรูปหินทรายขัดเป็นแบบเขมรเกาะเกรียง (เทวรูปศิลปนี้ค้นพบในประเทศไทยไม่เกินสามองค์ที่สมบูรณ์ ปัจจุบันเหลือในประเทศเพียงองค์เดียว อยู่ที่ใครนักสะสมเทวรูปล้วนทราบกัน)

 

"แปลกมาก..."ลุงชมผู้จัดเจนที่สุดกล่าว...
"เทวรูปกับพระพุทธ ไม่น่าอยู่กรุเดียวกันได้"
ยังมีพระพุทธรูปทองคำขนาดหน้าตักเจ็ดนิ้ว เก้านิ้ว กับองค์เล็กๆอีกห้าองค์ เนื้อสัมฤทธิ์์อีกองค์
ทั้งนี้ไม่รวมเครื่องประดับทองคำแบบผู้หญิงอีกหลายชิ้น!!!

กรุนี้มีสมบัติโขอยู่....ลุงชมวินิจฉัยต่อไปตามประสบการณ์ที่มีมาก

จุดที่ขุดไม่น่าจะใช่เมืองเก่าดั้งเดิม น่าจะเป็นเมืองสร้างทีหลังหลายร้อยปี
แต่...เมืองดั้งเดิมอยู่ส่วนไหนกันล่ะ??

สามสหายถึงเก่งแก่กล้าประสบการณ์ แต่ก็ขาดความรู้ทางตำรา เยี่ยงนักโบราณคดีตัวจริง

พวกเขาไม่มีแผนที่หรือสเกลที่ถูกต้อง ไม่มีแผนที่ทางอากาศให้ดูแบบนักวิชาการ

การวินิจฉัยแบบงูๆปลาๆจึงยอมแพ้...คิดไปก็ป่วยการ มาสนใจสมบัติตรงหน้ากันดีกว่า