ลักษณะ ความรู้ขั้นโลกุตระ..ที่ควรสังเกตุ

ถ้าเราไม่มีแล้วไปนิพพานใครไป
เรามีแต่ไม่ใช่ขันธ์ ๕ คับ
ความคิดระลึกนึกถึงได้ทุกอย่าง
อริยะบุคคลคิดเหมือนกันแต่ไม่ยึดเป็นเจ้าของ
ปุถุชนคิดเหมือนกันแล้วยึดว่าลูกเรา
คุณสองศูนย์คิดจนเป็นเรื่องเป็นราวแล้ว
นั่งแสดงว่ายังไม่ทันความคิดคับ
เพราะเกิดเรื่องราวแล้วค่อยระลึกได้
เขาเรียกว่ายังไม่ทันความคิด

 

ตามนั้นท่าน

 

อันเฉพาะคุณนี่ ได้ทุกครั้งไหมครับ ถ้าไม่ทุกครั้ง แล้วทำไมเดี๋ยวได้บ้างไม่ได้บ้างครับ เพราะอะไร

 

ไม่ทุกครั้งท่าน ได้อธิบายไปหมดในโพสก่อนๆแล้วท่าน

 

จะทำได้ในสถานะการณ์ไหนคะคุณซีโร่

 

คือมันเรื่องปกติน่ะครับผมว่า อย่างผมมองฝาบ้าน ฝาบ้านไม่มีปัญหาอะไรกับผม ผมก็มองผ่านไม่ติดใจอะไรแม้แต่น้อย ไม่คิดด้วย สิ่งไหนเราให้ค่า สิ่งนั้นเราจะให้ความใส่ใจกับมันมากกว่า คนในรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมา ชายหญิงในรถคู่นั้น ถ้าไม่ใช่คนที่เรารู้จักมักคุ้น ผ่านเป็นสิบเป็นร้อยคันก็เฉยๆนะ เรื่องปกติ เพียงแต่คุณเริ่มหันมารู้จักสังเกตจิตใจของตัวคุณเองขึ้นมามากกว่า จิตใจเริ่มอยู่กับเนื้อกับตัวมากขึ้น มันอาจมีการปลดล็อคทางใจอะไรบางเรื่องออกไป ปมที่มันฝังมานานๆ

ทีนี้ดูไปว่ามันจะเสื่อมไหม ถ้าเสื่อมได้ก็แปลว่ายังแก้ไม่ถึงต้นตอจริง ตัวสร้างปมใหม่ๆมีได้เรื่อยๆ ถ้าตราบใดยังไม่เห็นถึงต้นตอหรือเหตุแห่งทุกข์ที่แท้จริงนะ ลองพิสูจน์ตัวเองดูครับ

 

การเห็นเป็นธรรมชาติ มันไม่ใช่การรู้เฉยท่าน ไม่ใช่อทุกขมสุข อย่างที่ท่านเข้าใจ ส่วนการเห็นแบบนี้ผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่ใช่การเพิ่งเกิดขึ้นท่าน

 

ตอบท่าน Tboon ไว้หลายโพสแล้วท่าน

 

ตอนเกิดมรรคจิตมันเห็นความจริงของสภาพทุกข์แล้วท่าน สรรพสิ่งทุกอย่างมีสภาพเหมือนกัน ถ้าว่าการเห็นโลกเป็นแค่ธาตุ ดิน น้ำ ไฟ ลม ยังลึกไปกว่านั้นอีกท่าน ลึกลงไปจากธาตุเห็นธรรมชาติ ที่ปวนแปร ดิ้นรน ลึกลงไปอีกก็เป็นของว่าง ไตรลักณ์มันเห็นไปถึงตรงนั้นท่าน ไม่ใช่แค่การเห็นเกิด เห็นดับ ของสภาวะนามธรรมต่างๆท่าน

 

ถ้าหลายปีแล้วยิ่งน่าสนใจครับ ตรงที่มันมีพัฒนาการไปในทางที่ดีขึ้นหรือว่ายังอยู่กับที่ แต่เท่าที่อ่านมาก็ยังดูว่า ขึ้นๆลงๆอยู่นั่นเอง มันเหมือนเคสคนนั่งสมาธิแล้วได้ความสงบ บางคนก็ว่าสงบมากกกก แล้วก็มาถามว่าคืออะไรยังไง หรือมาเล่า ปสก.ปรากฏว่าคุยไปคุยมาถึงรู้ว่าไม่ใช่พึ่งเกิด เกิดมาหลายปีแล้ว แล้วเกิดครั้งเดียวหรือแค่ช่วงนั้น จากนั้นก็หลุดไป ไปทำอย่างอื่น แต่วันดีคืนดีก็เอาเรื่องเก่ามาเล่า ไม่รู้ว่าจะเรียกว่ายังไง เรียกว่ายังติดใจให้ค่าหรือว่ายังยึดในอดีตอันนั้นอยู่ได้ไหมนะครับ

 

เท่าที่อ่านมา แนนยังหาอารมณ์โสดาบัน นั้นไม่เจอเลยค่ะ เจอแต่มรรควิธีปฏิบัติ หลบกิเลส

ซึ่งอารมณ์ของโสดาบันมันไม่มีวิธีขั้นตอนในการปฏิบัติอะไรเลย เพราะมันควรเป็นธรรมชาติเป็นเนื้อเดียวกันกับคุณ ไม่มีแฝงเจตนาต้องเป็นแบบนั้นต้องทำแบบนี้แล้วนะคะ ....แต่โอเคค่ะ หากพูดถึงแค่วิธีเพื่อเหลาตัวให้แหลมขึ้น

 

แต่ไม่เห็นว่าจิตกำลังปรุงแต่งอยู่.

 

เชพซีโล่ยอดหนักปรุงในตำนาน55

 

มันเป็นธรรมดาท่าน ผมไม่เคยบอกคนรอบตัวในชีวิตจริง ในนี้มีเห็นปัจจัยถึงบอก ... ก็เปิดสภาวะที่คนไม่เปิดท่าน เราไม่รู้ตัวตนจริงกันอยู่แล้วท่าน

 

ถ้าตอนเกิดมรรคจิตท่านเรียกว่า จิตปรุงแต่ง ก็ตามท่านได้
ถ้าการเห็นทุกอย่าง ทุกสรรพสิ่ง มีสภาพนั้น ท่านว่ามันสรุปรวมว่าอะไร

 

เป็นเรื่องปกติที่มองไม่ออกท่าน

 

ทำไมท่านแนนคิดว่า มรรควิธีนี้คือการหลบทุกข์ท่าน

 

ผมก็ไม่ทราบครับว่าคุณรู้ได้ยังไงอะนะ ว่าอาการตรงนั้นคือมรรคจิต

พวกหนังจีนมันสนุกนะ บางซีนมันจะมีตอนที่สำเร็จวิชาต่างๆ โห! มันจะดูโลดโผนมาก ซับซ้อนมาก บางทีอยู่ในหลุมศพ ระเบิดตู้มมม! กระเด็นลอยสง่าออกมาจากหลุมศพเลย ผมว่าตรงนี้มีส่วนที่มาปลูกฝังให้คนเรานึกว่าตอนบรรลุวิชาอะไรเนี่ยมันจะต้องเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดา ต้องสุดยอดมากๆเลย เราก็หลงจำๆภาพนั้นเขามา

 

อย่างนั้นต้องถามกลับเลยท่าน มรรคจิตจริงๆเป็นอย่างไรท่าน

 

ตัวตนก็คือ 0 to 0 นี่แหละครับ ดังในโลก cyber ก็ได้ไม่แปลก ขอให้มีที่แสดงออกบ้าง เรื่องปกติไม่มีใครว่าครับ