ลักษณะ ความรู้ขั้นโลกุตระ..ที่ควรสังเกตุ

จ๊ะเอ๋ !! เรามาพบกันในกระมู้ว์นี้อีกแว้วว น๊า จุ๊ บุ จุ๊ บุ

 

ก็ยังเรียกว่ายังต้องใช้ความคิดนำอยู่ถูกต้องไหมครับ

แล้วทีนี้คุณเห็นสุขเห็นทุกข์จากการใช้ความคิดไหมครับ จิตคุณถูกความคิดอย่างใดอย่างหนึ่งชักนำไปเสมอ ถูกไหมครับ เรียกว่าจิตดวงนี้ถูกหล่อเลี้ยงด้วยความคิด ส่วนตัวผมด้วยวิธีการนี้ ผมยังมองไม่เห็นความเป็นอิสระของจิตแต่อย่างใดเลยครับ ช่วยอธิบายหน่อยครับ

 

อันนี้แถม55ไม่ใช่ตัวทุกข์

 

ม่าย คง เลียว ซะ หน่วย

มี อิก เยอะ ที่ ข้าว จาย

 

พออธิบายปุ๊บ ก็ จะ มีคนไม่เข้าใจ และ มีคนลอกไปใช้ในพันทิบ โดยที่ไม่เอาไปปฏิบัติเพื่อพิสูจน์รู้ด้วยตนเอง

 

โสดา โสเด้า ไม่เข้าใจ อายตนะดับ แล้วยัง ไม่เข้าใจ สติดับ..

โซดา จางลาย คง บันลุ ด้วย อาการ สติค้างเติ่ง

เจตสิก อยู่ ครบ

 

ระหว่างอายตนภายนอกกะภายในมันใช้อิหยังเชื่อมกันเหรอ

 

คิดความสะรายะตนะคืออายตนะภายนอกซะอีก

 

อันนี้เห็นเค้าแปลมา
เมื่อมีสฬายตนะ ทวารหรืออวัยวะที่ใช้ในการสื่อสารรรับรู้การสัมผัสของกายตน ได้ทํางานตามหน้าที่อย่างสมบูรณ์ จึงย่อมต้องมีการผัสสะ คือการประจวบกันกับสังขารที่สั่งสมแล้วผุดขึ้นมานั้นอันพร้อมด้วยวิญญาณที่รับรู้เกิดขึ้น กล่าวคือเกิดการประจวบครบองค์ธรรมทั้ง ๓ อันกล่าวได้ว่า เป็นการเกิดกระบวนธรรมของการกระทบสัมผัสตามธรรมชาติอย่างสมบูณ์และถูกต้องและเป็นธรรมดา ดังพุทธพจน์ที่ตรัสไว้ดังนี้

 

ใช้ตัวมันเองเป็นตัวเชื่อม

 

วิญญาณขันธ์ดิ

 

รู้ซื่อๆจังไดบ่รู้จักวิญญาณจดๆ55

 

เจ้ปราบชนะเลิศเป็นคนแรกที่ได้ไม่ถูกใจ55
(เท่าทีจำได้ละกันเนาะ55)

 

อายตนะ ภายใน กับภายนอก ตัวมันเอง มันเป็นตัวเชื่อมในตัวของมัน

อายตนะภายใน

วิญญาณทางตา ก้คือเครื่องรับทางตา

รูป เป็น อายตนะภายนอก ที่กระทบกับ วิญญาณทางตา

ภาษาบ้านๆ
ก็ ตา กับ รูป

เอา ง่ายๆ พอ ลืมตา มองรูป แกห้ามให้ ตาไม่รับภาพได้มั้ย

 

อ้าวหลวงพี่หายงอลผมแล้ว

 

ต้องถามโสดาอันไหนถูก55

 

โสดายังคอย กระจายความคิดอยู่เลย ถามทำไมให้เมื่อยตุ้ม

 

โสดาตัดสินให้ผมหน่อยครับผม

 

ถ้าบอกว่าเป็นความพิเศษของคนที่ละสักกายทิฐิมีมากกว่าคนทั่วไปในแง่ของการมองเห็นโลกเป็นเพียงธรรมชาติหนึ่งก็ได้ท่าน แต่ในคนที่ยังมีไม่ละสักกายะทิฐิ อาจต้องใช้คิดนำเพื่อวางเวทนาที่เกิดจากการกระทบนั้น ผมจึงบอกว่าตรงนี้เป็นวิธีที่ง่ายสำหรับผมท่าน

ท่านลองกวาดตาไปรอบๆตัวจะรู้สึกว่าไม่ได้ให้ค่ากับตาที่กระทบรูปนั้นไปซะทุกการกระทบใช่ไหมท่าน เหมือนการสักแต่เห็น มันก็เลยกลายเป็นแค่การเห็นหนึ่ง ไร้การเข้าไปดึงมาเป็นเจ้าของ ....
อาการอย่างนี้ท่าน...ท่านใช้ในการเจอกระทบหนักๆเห็นอะไรบางอย่างที่ท่านเคยไม่พอใจ ท่านก็ทำในใจเห็นสิ่งนั้นเป็นเพียงธาตุ เป็นเพียงการกระทบกันของอายตนะภายในภายนอก จิตท่านก็จะไม่ก่อความไม่พอใจขึ้น ภพ ชาติ ในจิตก็ดับไป ( แต่ในโสดาบัน ไม่ต้องใช้คิดนำสามารถมองเห็น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นแค่ธรรมชาติหนึ่งกระทบธรรมชาติหนึ่งได้)

การสิ้นทุกข์ด้วยวิธีนี้ เป็นการตัดอุปทาน ภพ ชาติ ในจิตเลย ถ้าท่านทำไป..สิ่งที่จะเป็นเป็นกิเลสใหม่แล้วไปฝังอยู่ในจิต ก็ไม่เกิด กิเลสเก่าๆ ความยึดมั่นเป็นเราเก่าๆ ก็้เบาลง จนสิ้นไปท่าน เหมือนการถ่ายน้ำเน่าที่อยู่ในถัง ด้วยการไม่เติมน้ำเน่าเข้าไปอีก แล้วเติมน้ำสะอาดเข้าไปแทนท่าน

การชำระกิเลสของผู้ไม่ได้ปฎิบัติ คือการงดทำชั่ว และทำความดี... แต่ผู้เดินในทาง ก็จะชำระกิเลส และความถือมั่น ไปที่ต้นทาง ตัดกันที่เหตุเลยท่าน